[เถรี]

แต่คราวนี้ลูกศิษย์เอาไปพูดต่อ ก็คือเอาไปพูดกับลูกศิษย์ของทางฝ่ายพระธรรมธรว่า "อาจารย์ของคุณใช้ไม่ได้ เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้ แล้วจะอบรมพวกคุณให้ดีอย่างไร ?" ก็บรรลัยสิครับ..! กลายเป็นต่างฝ่ายต่างทะเลาะกันใหญ่โต เพราะว่าพระธรรมธรก็ "ของขึ้น" ไหนตอนแรกบอกว่าไม่เป็นไร จะแสดงอาบัติก็บอกว่าไม่ต้อง แล้วทำไมตอนนี้ไปตำหนิกันทีหลัง..!?

ในเมื่อพระทะเลาะกัน ญาติโยมที่นับถือฝ่ายพระธรรมธรก็แยกไปฝ่ายโน้น ที่นับถือพระวินัยธรก็แยกมาฝ่ายนี้ กลายเป็นว่ากรุงโกสัมพีแตกเป็นสองฝ่าย แค่นั้นก็ยังถือว่าเบา ไปหนักตรงที่ว่าเทวดาที่รักษาแต่ละฝ่ายพลอยแตกกันไปด้วย ก็บรรลัยไปถึงภพอื่นด้วย..! พระพุทธเจ้าจึงเสด็จไปห้าม แต่ปรากฏว่าทั้งสองฝ่ายกำลังหน้ามืดตามัว ไม่มีใครฟัง พระองค์ท่านก็เลยหลีกไปอยู่ที่ป่าปาลิไลยกะ อยู่กับช้างสบายใจดี อยู่กับพระกับเณร กับญาติโยมแล้วยุ่งยากมากนัก

ท้ายสุดญาติโยมเริ่มรู้ตัวก่อน พระพุทธเจ้าไม่อยู่นาน ๆ แล้วคิดถึง ท่านไม่ใช่ว่าไม่อยู่ ๑๒ วันแบบกระผม/อาตมภาพนะ ท่านไม่อยู่ทีเป็นพรรษาเลย ก็พากันไปขอร้องให้กลับ พระพุทธเจ้าตรัสว่า "ถ้ายังไม่สามัคคีกันก็ไม่กลับ" ญาติโยมไปขอร้อง พระท่านก็ยังถือทิฏฐิอยู่ จำไว้เลยนะ..ตราบใดที่ยังไม่เข้าถึงมรรคไม่เข้าถึงผลนี่ เรื่อง "ทิฏฐิพระ มานะกษัตริย์" เป็นเรื่องปกติ เขาถึงได้บอกว่า เวลาอบรมนี่ วิทยากรกลัวที่สุดอยู่สองประเภท ประเภทแรกคือพระ ประเภทที่สองคือครู เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วจะรู้ไปทุกเรื่อง แล้วถ้ายิ่ง "พระครู" แบบกระผม/อาตมภาพ ก็ยิ่งหนักเข้าไปอีก..!

ในเมื่อชาวบ้านเห็นว่าพระถือทิฏฐิหนักนัก ก็เลยรวมหัวกันเลิกใส่บาตร พออดเข้า ไม่มีแรงจะทะเลาะกัน ต้องส่งคณะทูตไปแจ้งกับพระพุทธเจ้าว่ายอมสามัคคีกันแล้ว พระพุทธเจ้าถึงได้เสด็จออกมา แล้วท่านทั้งหลายจะเห็นว่า มีการแสดงปาฏิโมกข์ในวันสามัคคีด้วย

บรรดาพระวินัยธรทรงปาฏิโมกข์ให้รู้ไว้ด้วยว่า ไอ้วันสามัคคีที่ว่าก็คือวันนี้แหละ ก็คือมาทวนศีลด้วยกันอีกรอบหนึ่ง ให้รู้ ๆ กันไปเลยว่ามีอะไรบ้าง เราจะเห็นว่าสาเหตุต่าง ๆ ล้วนแต่เกิดจากเรื่องเล็กน้อยทั้งนั้น

ทีนี้พอมหากว้างเข้าใจเหตุผล ก็รับปากว่าจะไม่รับกฐิน ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็เห็นด้วยเหมือนกัน เพราะว่าถ้าเริ่มต้นเริ่มแตกแล้ว ต่อไปก็จะแตกหนักขึ้นเรื่อย เจ้าคณะปกครองจึงควรที่จะใช้เหตุผลชี้แจงทั้งทางโลกทางธรรมให้ชัดเจน แล้วค่อยแจ้งกับมหากว้างว่าทำไมถึงห้าม ? ไม่ใช่ไปพูดชุ่ย ๆ ว่าห้ามรับกฐิน เพราะไปจำพรรษาอยู่ในป่าช้า..!

ถ้าตอนกระผม/อาตมภาพอายุเท่ามหากว้าง กระผม/อาตมภาพก็คง "สวน" เหมือนกันแหละ แต่ก็จะประเภทว่า ต่อไปมหากว้างก็คงจะอยู่ยากขึ้น เจ้าคณะปกครอง "เอาปูนหมายหัว" ไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ว่าตรงนั้นเป็นเรื่องภายภาคหน้า กระผม/อาตมภาพไม่ได้ใส่ใจ วัดท่าขนุนของเราก็มีวัดสาขาอีกเป็นสิบ กลับจากพม่ามา จะอยู่วัดไหนก็ได้