[เถรี]

แต่ด้วยความที่กระผม/อาตมภาพฝึกกรรมฐานเรื่องสติมานาน สามารถที่จะรับรู้ได้ว่าตอนนี้สภาพร่างกายตอนนี้เป็นอย่างไร ไหวหรือไม่ไหว ก็เลยฝังไปถึงเล่มที่ ๔ แล้วถึงได้บอกกับหมอว่าขอนอนลงได้ไหม ? เพราะว่าถ้านั่งอยู่ เดี๋ยวอาจจะเป็นลมล้มลงไป แต่พอนอนลงแล้วหมอเขาฝังจนเต็มตัวสองสามร้อยเล่ม ก็ไม่เห็นเป็นอะไร ก็แสดงว่าเรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าสติของเราสมบูรณ์พอ จะสามารถรับรู้ได้แม้กระทั่งการเคลื่อนไหวของเลือดลมภายในร่างกายของเรา

ดังนั้น..กระผม/อาตมภาพยืนยันว่าการฝังเข็ม ถ้าจะให้ได้ผลจริง ๆ ก็สักเดือนละครั้ง ถ้าถี่เกินไป ขนาดอาทิตย์ละครั้ง อย่างที่กระผม/อาตมภาพเจอมา พออาทิตย์ที่สามก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้ว เปลืองสตางค์เปล่า ๆ ท้ายสุดก็เลยเสียดายเงินแทนญาติโยม บอกยกเลิกไป ไม่ใช่หมอไม่เก่ง หมอเก่งมาก แต่ถ้าหากว่าร่างกายเราดี ๆ ไปฝังเข็มก็ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ แล้วถ้าหากว่าฝังแบบต้องเสียเงิน ก็กลายเป็นเสียเงินเปล่า ๆ

ส่วนอีกเรื่องหนึ่งที่อยากพูดในวันนี้ก็คือ ทุกท่านจะเห็นว่ามหากว้าง (พระมหากว้าง ญาโณ ป.ธ.๓) กลับมาจากการจำพรรษาที่บ้านหนองบัว ประเทศพม่า ไปมีปัญหาคับอกคับใจ ต้องมาถามกระผม/อาตมภาพ เนื่องเพราะว่าปีนี้มหากว้างไปจำพรรษาอยู่บริเวณป่าช้า ก็คือสถานที่ซึ่งคนบ้านหนองบัวเอาไว้เผาศพ เขาก็จะเผาตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง ตรงนั้นบ้าง ด้วยกองฟอนแบบโบราณ ก็คือเอาฟืนเรียง ๆ กันขึ้นไป เอาศพไว้ข้างบนแล้วก็จุดไฟเผา พอถึงเวลาก็ทำการเก็บกระดูกใส่หม้อ พื้นที่ตรงนั้นก็เหลือรอยเผาอยู่วงหนึ่ง วนไปวนมาเดี๋ยวก็กลับมาเผาซ้ำที่เดิมอีก

แต่คราวนี้ปรากฏว่าเมื่อจำพรรษาอยู่ตรงนั้น ก็เลยมีญาติโยมปวารณาจะถวายกฐิน พอข่าวดังออกไปก็มีผู้หวังดีแต่ประสงค์ร้าย ไปฟ้องทางด้านเจ้าคณะปกครองคณะสงฆ์ ทางด้านโน้นก็เลยเรียกมหากว้างไป บอกว่าห้ามไม่ให้รับกฐิน เพราะว่าจำพรรษาอยู่ในป่าช้า รับกฐินไม่ได้ กระผม/อาตมภาพฟังมาถึงตอนนี้แล้ว ก็คิดว่า "มันบ้า..!"

พระพุทธเจ้าอนุญาตให้ภิกษุจำพรรษาอยู่ในป่าช้า อยู่ในป่าชัฏ อยู่ในเรือนว่าง อยู่ในถ้ำ แม้กระทั่งอยู่กองเกวียน ถ้าอนุญาตให้จำพรรษาอยู่ที่ไหนได้ ก็แปลว่ารับกฐินที่นั่นได้ โดยเฉพาะกฐินเป็นญัตติทุติยกรรม ก็คือสวดประกาศแล้วก็สวดอนุสาวนาเลย ก็แปลว่าตั้งญัตติว่าคณะสงฆ์จะให้ผ้ากฐินนี้แก่ผู้ใด แล้วก็สวดประกาศตามนั้นเลย