[เถรี]

เมื่อถึงที่พัก ปรากฏว่า "เสบียงบุญ" ที่สะสมเอาไว้ช่วงนี้ หลุดหายไปเรียบร้อยแล้วประมาณ ๓ ชั่วโมง นับว่าเป็นที่น่าเสียดายอยู่เหมือนกัน เพียงแต่ว่าการทำความดีนั้น ไม่จำเป็นที่จะต้องแสดงต่อคนอื่น เราทำเราได้อยู่แล้ว จึงไม่จำเป็นที่จะต้องมีเสบียงบุญไปแชร์ให้กับกลุ่มไลน์เขาดู เมื่อฉันเพลเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ทำหน้าที่ของตนเอง โดยเฉพาะการเข้าไปตรวจการณ์ในเว็บไซต์วัดท่าขนุน เพื่อดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่ ?

แล้วอีกส่วนหนึ่งก็เข้าไปดูในกลุ่มไลน์ ซึ่งเป็นทริปไปเที่ยวลาวใต้ที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันนี้ กระผม/อาตมภาพตอนแรกไม่เข้าใจระบบการทำงานของทางคณะทัวร์ ที่ตั้งใจบริการทุกระดับประทับใจ จึงได้แสดงความคิดเห็นไปว่า การที่ให้ทุกคนสั่งอาหารตามใจตัวเองนั้น จะเป็นการเสียเวลามาก แต่ทางด้านลูกกิฟท์ (นางสาวอันตรา ลักษณะ) หัวหน้าทัวร์ยืนยันว่า จะใช้เวลาในร้านอาหารไม่เกิน ๑ ชั่วโมงเท่านั้น

ถ้าอย่างนั้น กระผม/อาตมภาพก็ขอดูก่อน ถ้าหากว่าเป็นไปตามกำหนดการที่วางไว้ก็แล้วไป แต่ถ้าหากว่าช้าเมื่อไร ก็มีการทิ้งกันทันที..! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อาจจะสร้างความเครียดให้กับคนทำงานได้ แต่ก็จำเป็น เนื่องเพราะว่าขบวนใหญ่ คนมาก ถ้าหากว่าไม่เด็ดขาด ช้ากันแค่คนละนาที เวลาก็จะเลื่อนไปเรื่อย แล้วทำให้การเข้าถึงสถานที่ต่าง ๆ ตามตารางกำหนดการก็จะเคลื่อนไปหมด จึงต้องขอดูฝีมือของลูกกิฟท์ว่าจะบริหารจัดการออกมาได้ดีเพียงใด

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑๒ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)