[เถรี]

แต่คาดว่าคนทั้งหลายเหล่านั้นก็คงจะไม่รับรู้อะไร เนื่องเพราะรู้อยู่อย่างเดียวว่าทำออกมาแล้วขายได้ แถมยังขายดีเสียด้วย..! มองเห็นแต่เรื่องของเงินเป็นใหญ่ ถือว่าเป็นโลภเจตนา ก็คือมีความโลภนำหน้า ไม่ได้มีอะไรที่เป็นบุญเป็นกุศลมาเลย นอกจากความคิดแรกที่นึกว่า ถ้าทำเป็นรูปพระขึ้นมา น่าจะเป็นการสร้างสรรค์นวัตกรรมขึ้นมาได้ ความดีอื่น ๆ นั้นไม่หลงเหลืออยู่ เพราะว่าทำขึ้นมาก็รู้ว่าเขาต้องเอาไปทำลายเพื่อเสพ

ดังนั้น..ท่านที่ทำยาบ้าขึ้นมาเป็นรูปพระ น่าจะมีโทษหนักกว่าผู้เสพหลายเท่า เพราะว่าผู้เสพทำลายรูปพระทีหนึ่ง โทษก็เกิดกับผู้สร้างทีหนึ่ง..!

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เขาอาจจะไม่สนใจในตอนที่มีชีวิตอยู่ แต่จากประสบการณ์ของกระผม/อาตมภาพนั้น บุคคลที่มีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะมืดบอดขนาดไหนก็ตาม แต่เมื่อตายไปแล้ว ต่อให้เป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉาน ต่างก็รู้ว่าคุณงามความดีนั้นเป็นอย่างไร แต่ส่วนใหญ่แล้วก็ได้แต่เสียใจ เพราะว่าไม่สามารถที่จะแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว

ยกเว้นบางท่าน อย่างเช่นว่าอยู่ในเขตของเปตติวิสัยภูมิ เมื่อระลึกถึงคุณงามความดีได้ บางท่านก็มีการจำศีลทุกวันพระ บางท่านที่เป็นเวมาณิกเปรต ในช่วงที่อยู่ในสภาพของนางฟ้าหรือเทวดา ก็พยายามสร้างบุญกุศลเพิ่ม

หรือว่าท่านที่เป็นสัตว์เดรัจฉานบางตัว ในส่วนของสภาพจิตที่เกาะคุณงามความดีมีมากกว่า ก็รู้ว่าอะไรเป็นบุญเป็นกุศล อย่างเช่นเราจะเห็นว่า มีสุนัขเดินตามพระออกบิณฑบาต มีการคาบตะกร้าบรรจุอาหารที่ญาติโยมถวายพระให้กับหลวงพ่อหลวงตาด้วย หรือว่ามีช้างใส่บาตร เหล่านี้เป็นต้น แต่ว่าโอกาสที่เขาจะสร้างคุณความดีก็มีน้อยมาก

ดังนั้น..พวกเราทั้งหลายจึงไม่ควรที่จะประมาท เร่งสร้างความดีในทาน ในศีล ในภาวนาให้มั่นคงเอาไว้ นอกจากจะเป็นการประกันอนาคตของตนเองแล้ว ยังเป็นเนติคือแบบอย่างให้แก่ลูกหลานของเราทั้งหลาย จะได้ประพฤติปฏิบัติตาม เท่ากับว่าท่านทั้งหลายมีอานิสงส์ในการค้ำจุนพระพุทธศาสนา เป็นบุญใหญ่เพิ่มขึ้นมาอีกส่วนหนึ่งด้วย

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๓ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)