[เถรี]

เมื่อกระผม/อาตมภาพขึ้นไปกราบถาม "พระ" ท่านชี้ให้ดูว่าท่านขีดวงเอาไว้ ๔ กิโลเมตร "ห้ามรบกวน" ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าท่านไปแขวนป้ายห้ามรบกวนไว้ตอนไหน เล่นกระผม/อาตมภาพเอาตั้งท่าฟรี แต่ที่ท่านไม่บอก อาจจะเป็นเพราะตั้งใจที่จะให้กระผม/อาตมภาพภาวนาให้เยอะหน่อยก็ได้

แต่คราวนี้ในเรื่องของการภาวนานั้นก็คล้าย ๆ กับการออกกำลังกาย ถ้าหากว่าร่างกายของเราเคยชินกับการออกกำลังกายระดับไหน เมื่อเราได้ออกแรงไประยะหนึ่ง เมื่อถึงระดับนั้นเมื่อไร ร่างกายก็เหมือนกับเป็นอัตโนมัติ ก็คือจะไปได้เองเรื่อย ๆ เรื่องของสมาธิภาวนาก็เหมือนกัน ถ้าเราเคยชินกับการกำหนดเวลาเอาไว้ ถ้ายังไม่ถึงเวลา สมาธิก็จะไม่คลายตัวออกมา

สำหรับท่านอื่นเป็นอย่างไรไม่ทราบ แต่กระผม/อาตมภาพเองนั้น ถ้าไม่คลายตัวออกมา ต่อให้หกคะเมนตีลังกาอย่างไร ก็จะทรงตัวอยู่อย่างนั้น ถึงได้เคยยืนยันกับท่านทั้งหลายว่า การเข้าสมาธิ เราจะอยู่ในอิริยาบถในก็ได้ สมัยที่เป็นวัยรุ่นฆราวาส กระผม/อาตมภาพหกหัวเอามือเดินแทนเท้ายังภาวนาได้เป็นกิโล ๆ..! จึงขึ้นอยู่กับการซักซ้อมของเรา อยู่ในลักษณะของกีฬาสมาธิ

คราวนี้สภาพร่างกายของเราที่อดอาหาร ถ้าหากว่าเราไม่เคยชิน ใหม่ ๆ มื้อแรกก็จะหิวมาก แต่กระผม/อาตมภาพเคยบอกกับท่านทั้งหลายแล้วว่า ร่างกายของเรานั้น เราสั่งได้ เราตั้งโปรแกรมเองได้ อย่างเช่นท่านที่เริ่มถือศีล ๘ อดอาหาร ถ้าเราตั้งใจว่ามื้อเย็นเราจะไม่กิน พอผ่านไป ๓ วัน วันที่ ๔ ร่างกายก็จำแล้วว่ามื้อนี้ไม่มีให้ ก็จะไม่รบกวนเราอีก

หรือที่กระผม/อาตมภาพตั้งแต่เด็กมา เกลียดหมอที่ฉีดยามากเป็นพิเศษ เพราะว่าเด็ก ๆ ป่วยบ่อย แล้วหมอที่รักษาเป็นหมอทหารเสนารักษ์ ซึ่งรักษาด้วยการฉีดยาให้ แต่แกฉีดแบบจิ้มเข็มเข้าไป พร้อมกับกดยาปื้ดเดียวหมดเลย..! เนื้อก็จะบวมเป็นก้อน ให้เราเดินตูดปัดไปเป็นอาทิตย์..!

ในเมื่อเกลียดมาก ๆ สภาพจิตก็ไม่ยอมรับ หลังจากนั้นพอเห็นเข็มก็เป็นลม และเป็นอย่างนั้นมาตลอด จนกระทั่งเรียนชั้นมัธยมแล้วก็ยังเป็นอยู่ มาภายหลังพอไปเรียนทหาร เขาต้องมีการเจาะเลือด ตรวจเลือดอะไรเป็นปกติ มีการฉีดยากันบาดทะยักก่อนที่เราจะออกสู่ชายแดน กระผม/อาตมภาพก็คิดว่าตอนนี้เป็นทหารแล้ว ถ้าหากว่าเป็นลม ก็ขายหน้าชาวบ้านเขา จึงบอกกับร่างกายว่า "เอ็งเลิกเป็นลมได้แล้ว"

แต่ขนาดนั้น พอหมอฉีดยาให้ก็ยังต้องไปนั่งนิ่ง ๆ อยู่ประมาณ ๑๐ นาที เพื่อให้มั่นใจว่าไม่เป็นลม ไม่อย่างนั้นแล้ว ก่อนหน้านี้พอเจอเข็มเข้าก็เป็นลมไปก่อนแล้ว มาภายหลังก็นั่งมองหมอผ่าตัดตัวเอง เย็บให้ตัวเอง โดยที่ไม่รู้จักคำว่าเป็นลมเพราะกลัวเลือดหรือกลัวเข็มนั้นเป็นอย่างไร..!?