[เถรี]

ถ้าสมัยที่กระผม/อาตมภาพเด็ก ๆ เขาไม่พกวัตถุมงคลกันหรอก เขาไปตัดเอาไม้หนามมาสะไว้แทน เพราะว่ากระสือเวลาลอยไป ไส้ก็ห้อยโตงเตง ถ้าโดนหนามเกี่ยวก็ไม่ต้องไปไหน..! นั่นก็คือวิธีแก้ไขแบบโบราณ

แต่ถ้าหากว่าเป็นวัตถุมงคล กระผม/อาตมภาพนึกแบบด่วน ๆ ได้แค่ ๒ อย่างก็คือมีดหมอและเบี้ยแก้ ถ้าหากว่ามีดหมอ แถวลพบุรีก็ต้องหลวงพ่อบุญมี วัดเขาสมอคอนเลย มีดหมอปราบไพรีของท่าน นอกจากขลังแล้ว ยังเหนียวเป็นมหาอุดอีกต่างหาก กระผม/อาตมภาพก็ยังมีติดรถประจำอยู่เล่มหนึ่ง หลวงพ่อบุญมี วัดเขาสมอคอน ศึกษาวิชาการทำมีดหมอตามตำราหลวงปู่ก๋ง วัดเขาสมอคอน ซึ่งต่างไปจากมีดหมอที่พวกเรารู้จัก

มีดหมอที่พวกเราคุ้นเคยก็คือมีดหมอเทพศาสตรา หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ ซึ่งท่านศึกษามาจากหลวงพ่อขำ วัดเขาแก้ว หลวงปู่เงิน วัดพระปรางค์เหลือง หลวงปู่เทศ วัดสระทะเล แต่ตำราเล่มนี้ จริง ๆ แล้วเป็นตำราของหลวงพ่อขำ วัดเขาแก้ว ปรากฏว่าลูกผู้พี่ของท่าน ก็คือหลวงพ่อรุ่ง วัดหนองสีนวล ศึกษาสำเร็จก่อน ระยะแรกหลวงพ่อเดิมก็เลยต้องเดินทางไป ๆ มา ๆ ระหว่างวัดหนองโพธิ์กับวัดหนองสีนวล เพื่อที่จะปรึกษาหารือในการหลอมโลหะ ตลอดจนกระทั่งลงอักขระเลขยันต์ และวิธีการเสก

ดังนั้น..ถ้าหากว่าใครเล่นมีดหมอมามาก ๆ จะเจอ "มีดหมอลูกครึ่ง" ก็คือลักษณะเนื้อโลหะเหมือนของหลวงพ่อรุ่ง วัดสีนวลทุกประการ แต่เป็นของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ คนนครสวรรค์เขามี "ม็อตโต้" ว่า "มีดหมอหลวงพ่อเดิมเอาไว้ขาย มีดหมอหลวงพ่อรุ่งเอาไว้ใช้"

เรื่องของมีดหมอ ถือว่าเป็นอาวุธสำคัญ ถ้าหากว่าติดตัวติดบ้านเป็นมหาอำนาจ เภทภัยต่าง ๆ ไม่กล้ำกราย เพราะว่าอาศัยบารมีของเทวดาทั้ง ๕ ก็คือ อาศัยอำนาจวชิราวุธของพระอินทร์ของพระอินทร์ ดวงตาของพระยายมราช ผ้าโพกหัวของอาฬวกยักษ์ คฑาของท้าวเวสสุวรรณ แล้วก็กงจักรของพระนารายณ์ ซึ่งครูบาอาจารย์เก่า ๆ ท่านขอบารมีบรรดาจอมเทวดาเหล่านี้ในการอนุเคราะห์สงเคราะห์ได้ แต่มาถึงยุคเรา อาฬวกยักษ์ท่านเข้านิพพานไปแล้ว ก็เหลืออยู่อีกแค่ ๔ ราย..!