[เถรี]

แต่กระผม/อาตมภาพขอยืนยันว่า ตั้งแต่ใช้รถเกียร์อัตโนมัติมา กระผม/อาตมภาพเปลี่ยนเกียร์เป็นว่าเล่น ใครที่บอกว่าเกียร์อัตโนมัติ ถ้าไปเปลี่ยนแล้ว เดี๋ยวระบบอัตโนมัติจะไม่ยอมจดจำ ทำให้เกียร์พัง ต้องเสียค่าซ่อมแพงมาก ขอบอกว่านั่นเป็นแค่สิ่งที่บอกเล่าต่อ ๆ กันมาเท่านั้น กระผม/อาตมภาพเปลี่ยนมาไม่รู้กี่คันต่อกี่คัน ไม่เห็นจะพังสักที

ดังนั้น..ถ้าหากว่าการเดินทางที่ไกลและยากขนาดนั้น จึงไม่อยากให้โยมเดินทางไปตักบาตรเทโว ๑ ครั้ง ทอดกฐินสามัคคีอีก ๑ ครั้ง ทันทีที่กระผม/อาตมภาพขึ้นเป็นเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน ก็จัดให้มีการตักบาตรเทโวและทอดกฐินสามัคคีในวันเดียวกันเลย นอกจากอำนวยความสะดวกให้แก่ญาติโยมที่ต้องเดินทางไกล ไม่ต้องเสียเวลาหลายครั้งแล้ว บรรดาพระภิกษุสามเณรที่จะสึกยังชอบใจมาก เนื่องเพราะว่าทันทีที่ออกพรรษา วันรุ่งขึ้นก็ทอดกฐินแล้ว หลายคนก็ยังติดธรรมเนียมว่าต้องรับกฐินก่อน ถึงจะสึกหาลาเพศได้ ก็ทำให้ทุกคนสบายใจมาก มองหาวันสึกล่วงหน้าได้เลย

แต่ขอให้ฟังที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงเตือนเอาไว้หน่อย เนื่องเพราะว่าสมัยที่ยังอยู่ที่วัดท่าซุงนั้น มีพระภิกษุวัดท่าซุงรูปหนึ่งไปขอสึกในวันตักบาตรเทโว พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกว่าให้เลื่อนไปสึกวันอื่น วันตักบาตรเทโวนั้น โบราณถือว่าเป็นวันพระพุทธเจ้าเปิดโลก ตั้งแต่พระนิพพานยันอเจวีแทงตลอดถึงกันหมด สันดานคนโดยปกติแล้ว มักจะไหลลงสู่ที่ต่ำ จึงไม่สมควรที่จะใช้ฤกษ์นี้ในการสึกหาลาเพศเพื่อความก้าวหน้าในชีวิต

แต่ปรากฏว่าพระรูปนั้น ไม่ทราบว่าเกิดร้อนผ้าเหลืองอะไรขึ้นมา จึงไม่ยอมเชื่อฟังพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ หนีไปสึกกับหลวงปู่สำราญ ซึ่งตอนนั้นเป็นพระครูวิชาญไชยคุณ เจ้าอาวาสวัดปากคลองมะขามเฒ่า สหธรรมิกของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ เอง ซึ่งภายหลังหลวงปู่สำราญท่านก็ได้เลื่อนเป็นท่านเจ้าคุณพระมงคลไชยสิทธิ์

เมื่อหลวงปู่สำราญทำการสึกหาลาเพศให้ ปรากฏว่าหลังจากนั้นไม่กี่วัน ไอ้ทิดท่านนั้นก็เสียชีวิต เนื่องเพราะว่ากลับไปทำงานเดิมก็คืออยู่กับเรือประมง เดินพลาดแล้วตกจากไม้ที่พาดอยู่ระหว่างท่าเรือกับเรือประมง ตอนช่วงที่ตกลงไปนั้น คางกระแทกกราบเรือ คอหักตาย..! จึงกลายเป็นเรื่องที่ลูกศิษย์สายวัดท่าซุงรุ่นเก่า ๆ มักจะเตือนกันต่อ ๆ มาว่า "อย่าได้สึกหาลาเพศในวันตักบาตรเทโวเป็นอันขาด"

พระวัดท่าขนุนก็จดจำเรื่องนี้ หาฤกษ์พรหมประสิทธิ์ที่อยู่หลังวันตักบาตรเทโวได้วันไหน เห็นว่าเหมาะสมกับตนเอง ถึงเวลาก็มาขอสึก ซึ่งกระผม/อาตมภาพไม่เคยห้ามสักคนเดียว เนื่องเพราะว่าเคยประสบมาก่อนด้วยตนเองว่า เวลานึกอยากจะสึกนั้น ต้องไปให้ได้เดี๋ยวนั้นเลย แม้ให้อยู่ต่ออีกวินาทีเดียว ก็ไม่มีกำลังใจที่จะอยู่แล้ว