[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๒๔ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพเดินทางออกจากที่พักไปยังสำนักสงฆ์ปรียนันท์ธรรมสถานตั้งแต่ตี ๕ เมื่อเดินทางไปถึง ปรากฏว่ามีพระเถรานุเถระมาแล้วเป็นจำนวนมากด้วยกัน

เมื่อได้ตั้งวงฉันข้าวต้มกันเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็มาจับไมค์ทักทายและสนทนาธรรมกับญาติโยมที่มานั่งรอเวลา ๖ โมงเช้า ซึ่งเป็นเวลาที่กระผม/อาตมภาพจะต้องเข้าไปรับครูบาวิฑูรย์ ชินวโร ออกจากนิโรธกรรมที่เข้ามา ๙ วัน ๙ คืน ซึ่งคาดว่าถ้าใครบันทึกเสียงเอาไว้ ก็น่าที่จะ "ได้น้ำได้เนื้อ" เลยทีเดียว เนื่องจากว่ามาแค่ปีละครั้ง จึงควรที่จะบอกกล่าวอะไรให้เกิดประโยชน์แก่ญาติโยมทั้งหลายผู้มีจิตศรัทธาบ้าง

เมื่อได้เวลา กระผม/อาตมภาพก็เปิดประตู ๙ ชั้น ซึ่งไม่ทราบเหมือนกันว่าจะทำประตูไปมากมายทำอะไร เนื่องเพราะว่าถ้าคนเราตั้งใจที่จะฝึกฝนขัดเกลาตนเอง ต่อให้ไม่มีประตู ก็ยังคงตั้งใจทำอยู่ดี เมื่อเข้าไปถึงด้านใน ทักทายกันเรียบร้อยแล้ว ครูบาวิฑูรย์ท่านก็เล่าให้ฟังว่า เมื่อถึงเวลานอนภาวนาอยู่ ปรากฏว่ามีบุคคลผู้ไม่หวังดีตั้งใจที่จะทำร้าย..!

ซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแปลกว่า คนเรามักจะเห็นใครดีกว่าไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องของการเข้านิโรธกรรมนั้น มักจะมีผู้ที่อยากลองของอยู่เสมอ ดังนั้น..ไม่ว่าการเข้าหรือว่าการออก จึงต้องมีพระเถระที่เขาไว้วางใจได้ รับนิมนต์มาเป็นประธานในการนำเข้านำออกทุกครั้ง เรียกง่าย ๆ ว่าเป็นการประกันความเสี่ยง

ปีนี้เมื่อนำครูบาวิฑูรย์ออกมาถึงด้านนอกแล้ว ไม่มีการใช้เสลี่ยงคานหาม หากแต่ว่านั่งรถไฟฟ้า หรือที่หลายคนเรียกว่า "รถกอล์ฟ" โดยที่กระผม/อาตมภาพนั่งทางช่วงกลาง คอยขนาบครูบาวิฑูรย์ไว้เผื่อว่าท่านจะล้ม ครูบาหน่อแก้วฟ้า จากลานธรรมอรหันตาหน่อแก้วฟ้าโพธิญาณ อำเภอคง จังหวัดนครราชสีมา นั่งทางด้านหน้าคู่กับคนขับ แล้วพระครูวินัยธรธวัชชัย ชาครธมฺโม หรือว่าหลวงพ่อนิล นั่งคู่กับพระอธิการสมมาศ คุณาธิโก หรือพระอาจารย์ติงลี่ ทางด้านเบาะหลัง

เมื่อส่งเข้าถึงศาลาเอนกประสงค์ ซึ่งเป็นสถานที่ซึ่งท่านจะรับศรัทธาญาติโยม กระผม/อาตมภาพก็ทำการบวงสรวง บอกกล่าวครูบาอาจารย์ เจ้าที่เจ้าทาง เทวดาอารักษ์ทั้งหลาย ขอความสะดวกสำหรับงานสืบชะตาหลวง ๓๙ ปีครูบาวิฑูรย์ ชินวโรด้วย เสร็จสรรพเรียบร้อย ครูบาท่านก็ขอไปเข้าห้องน้ำ ช่วงเวลานั้น กระผม/อาตมภาพจึงต้องจับไมค์บอกกล่าวแก่ญาติโยมอีกรอบหนึ่ง ใครบันทึกเสียงไว้ก็ถือว่าเป็นคุณแก่ตัว

เมื่อครูบาวิฑูรย์ออกมาแล้ว ญาติโยมทั้งหลายที่รออยู่ก็แห่กันเข้าไปถวายสังฆทาน ข้าวของปัจจัยไทยธรรมต่าง ๆ เป็นจำนวนมาก ปีนี้มีความคล่องตัวขึ้น เนื่องเพราะว่าผู้รับข้าวของต่อจากครูบาวิฑูรย์นั้น โดนกระผม/อาตมภาพ "เฉ่ง" มาหลายปีแล้ว ก็คือถ้าไม่ใช่ช้าจนกระทั่งแถวญาติโยมต้องสะดุด ก็จะกลายเป็นว่าสติหลุด ถึงเวลาไปสนใจเรื่องอื่นแล้วทำให้งานตรงหน้าติดขัด ปีนี้สามารถหาคนที่มีความคล่องตัวในการรับของจากครูบาอาจารย์ได้ ถือว่า "ใช้ได้" รอดตัวไป