[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๙ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ พระครูวาทีวรวัฒน์, ดร. (กล้า วีรรตโน) รองเจ้าคณะอำเภอเมืองเพชรบุรี เจ้าอาวาสวัดมหาธาตุวรวิหาร มาสอบถามแต่เช้าว่ากระผม/อาตมภาพฝันอะไรบ้าง ? ซึ่งเรื่องแบบนี้ ต้องบอกว่าตั้งใจลองของกันชัด ๆ..!

เนื่องเพราะว่าท่านจัดให้ไปนอนอยู่ในห้องของหลวงปู่บุญรวม (พระธรรมรัตนดิลก) อดีตเจ้าอาวาส และเป็นเตียงที่หลวงปู่บุญรวม อดีตเจ้าอาวาสท่านใช้มาโดยตลอดด้วย แต่บังเอิญว่ากระผม/อาตมภาพนั้นมีครูบาอาจารย์ดี สอนว่าไปอยู่ที่ไหน ควรจะทำตัวอย่างไร จึงจะทำให้ผีนิยม พรหมเทวดาก็รัก จึงไม่สามารถที่จะบอกได้ว่ามีอะไรฝันหรือเปล่า ? เนื่องเพราะว่าหลับสนิท..หมดสภาพจริง ๆ..!

หลังจากที่ฉันภัตตาหารเช้าแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินไปดูโรงเรียนสุวรรณรังสฤษฎิ์วิทยาลัย แผนกอนุบาล และประถมศึกษา ซึ่งกระผม/อาตมภาพเป็นเจ้าภาพในการทอดผ้าป่า เพื่อสร้างอาคารเรียนหลังใหม่แทนหลังเก่าที่หมดสภาพลง เมื่อไปเดินดู ปรากฏว่าบรรดาคุณครูต่าง ๆ สอนเด็กได้น่าชื่นใจมาก

โดยเฉพาะในส่วนของการสอนภาษาไทย ยังเป็นการสะกดแบบเก่า ซึ่งจะใช้การสะกดแบบประกอบตัวอักษรกับสระ และตัวสะกด ซึ่งไม่เหมือนกับเด็กสมัยนี้ ที่กระผม/อาตมภาพได้ยินแล้วก็เกิดอาการปวดตับ อย่างเช่นว่าคำว่า "เสือ" รุ่นของกระผม/อาตมภาพก็สะกดว่า "ส - เอือ - เสือ แต่ว่ารุ่นใหม่นี่เขาสะกดว่า เอ - ส - อือ - ออ กระผม/อาตมภาพฟังแล้วก็ยังเครียดว่า "ตกลงเด็กเขารู้เรื่องกันหรือไม่ ?" แต่ว่าในด้านวิชาคณิตศาสตร์นั้น เห็นว่าเด็กบางคนไม่เข้าใจโจทย์ที่ถาม จึงทำให้ตอบคำถามนั้นผิด

แล้วขณะเดียวกัน บรรดาเด็ก ๆ เมื่อเห็นกระผม/อาตมภาพ ก็ใช้คำว่า "สวัสดีครับ - สวัสดีค่ะคุณครู" ก็อาจจะเกิดจากการที่พระครูวาทีวรวัฒน์, ดร.ท่านเป็นผู้อำนวยการ ผู้ได้รับใบอนุญาตตั้งโรงเรียนเอกชน จึงเหมือนกับเป็นครูคนหนึ่ง ทำให้เด็ก ๆ ก็รู้สึกว่ากระผม/อาตมภาพ เป็นครูไปด้วย

แม้ว่าครูบาอาจารย์จะสอนว่าให้ใช้คำว่า "นมัสการ" แต่สำหรับเด็กเล็กในระดับอนุบาลไม่เข้าใจและพูดไม่ถูก ดู ๆ แล้วก็น่ารักน่าขำปนกันไป หลังจากที่ดูกิจการแล้วก็ซักถามคุณครูว่า ถ้าหากต้องรื้อโรงเรียนออกเพื่อสร้างใหม่ แล้วจะเอาเด็ก ๆ ไปไว้ที่ไหน ? คุณครูบอกว่าต้องไปเรียนกันที่วิหารคตรอบองค์มหาธาตุเพชรบุรีนั่นเอง

เมื่อได้คำตอบเป็นที่พอใจ กระผม/อาตมภาพก็กลับมายังที่พัก ซึ่งพระครูวาทีวรวัฒน์, ดร. นำเอาท่านผู้อำนวยการปิยวัน เครือนาค มากราบ โดยที่เกริ่นล่วงหน้ามาแบบได้ยินก็สะดุ้งว่า "พาท่าน ผอ.มาขอสตางค์หลวงพ่อ" เล่นเอา "หัวร่อไม่ออก ร่ำไห้มิได้" ตามสำนวนยุทธจักรบู๊ลิ้ม ความจริงท่านผู้อำนวยการปิยวันขอมาเป็นเจ้าภาพอาหารเช้า แต่กระผม/อาตมภาพแจ้งไปว่าตัวเองฉันเร็วมาก พอได้อรุณก็มักจะฉันเลย เนื่องเพราะว่าถ้าฉันช้าแต่เวลาไปใกล้ชิดติดกับมื้อเพล บางทียังไม่ทันรู้สึกหิวก็ถึงเพลแล้ว ท่านผู้อำนวยการก็เลยตั้งใจที่จะถวายอาหารเพลแทน