[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๑๐ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ ทางวัดท่าขนุนจะมีโครงการ "หิ้วตะกร้า นุ่งผ้าไทย นั่งแคร่ไม้ ใส่บาตรพระทุกวันอาทิตย์" และอาทิตย์นี้ฝนฟ้าก็เป็นใจ เว้นช่วงให้ใส่บาตรกันได้โดยสะดวก

แต่ว่าในการบิณฑบาตทุกวัน มาสะดุดใจในวันนี้มากที่สุด ก็คือก่อนช่วงที่จะมาถึงร้านค้าชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุน เพื่อจะได้ดำเนินการตามโครงการ "หิ้วตะกร้า นุ่งผ้าไทย นั่งแคร่ไม้ ใส่บาตรพระทุกวันอาทิตย์" นั้น ช่วงขาขึ้น นี่เป็นภาษาโบราณ ก็คือถ้าหากว่าขึ้นสู่ที่สูง เขาจะเรียกขาขึ้น ถ้าลงมาจะเรียกว่าขาล่อง ดังนั้น..ถ้าหากว่าท่านเดินทางไปทองผาภูมิ เขาจะเรียกว่าขาขึ้น ถ้าเดินทางมายังกาญจนบุรีเขาจะเรียกว่าขาล่อง

ช่วงขาขึ้นก็คือระหว่างที่เดินรับบาตรไปเรื่อย จากซุ้มประตูของเทศบาลตำบลทองผาภูมิ มุ่งหน้าไปทางโรงพยาบาลทองผาภูมินั้น เมื่อผ่านร้านอาหารชื่อดังของทองผาภูมิ ก็คือร้านเงาะป่า ที่มีชื่อเสียงตรงที่ว่า เมื่อท่านไปถึงร้านแล้ว โปรดตักอาหารด้วยตนเอง จะมากจะน้อยก็จานละ ๔๐ บาทเท่ากัน

ปรากฏว่ามีสุภาพบุรุษท่านหนึ่งนิมนต์ขอใส่บาตร กระผม/อาตมภาพก็หยุดรับตามแบบฉบับของพระ ก็คือทอดสายตาลงต่ำ แต่คราวนี้โดยปกติแล้วญาติโยมก็มักจะใส่ถุงกับข้าวก่อน กระผม/อาตมภาพจึงต้องพลิกฝาบาตรขึ้นเพื่อรอรับ แต่สิ่งที่วางลงมาก็คือโถข้าวทั้งใบพร้อมทัพพี..! แล้วหลังจากนั้นสุภาพบุรุษท่านนั้นก็พยายามที่จะยัดเยียดถุงกับข้าวอีก ๙ ถุงลงมารอบ ๆ โถข้าว จนกระทั่งเด็กวัดต้องรีบมาเก็บกับข้าวออก แล้วกระผม/อาตมภาพถึงได้บอกว่า "ยกโถข้าวตักใส่บาตรพระทุกรูปด้วย" โยมเพิ่งจะเข้าใจ จึงรับเอาโถข้าวกลับไปแล้วตักใส่บาตร

อาตมภาพเห็นแล้วก็ถอนหายใจ เนื่องเพราะว่าบุคคลที่อยากจะใส่บาตร แต่ใส่ไม่เป็น ในระยะหลังนี้มีเยอะมาก เด็กวัยรุ่นบางคนก็เก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้ว่าจะใส่กับข้าวก่อนหรือว่าใส่ข้าวก่อน บางรายก็ถึงกับออกปากถามเลยว่า "ควรจะใส่อะไรก่อนดีเจ้าคะ ?" ซึ่งก็ถือว่าเป็นความฉลาดส่วนตัวของคุณเธอ ที่อุตส่าห์ออกปากถาม พระจะได้บอกขั้นตอนให้

แต่บางรายทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ ทำให้กระผม/อาตมภาพที่ตักบาตรมาตั้งแต่เด็ก ๆ เกิดความรู้สึกว่า "ผู้คนสมัยนี้จะห่างวัดห่างวาอะไรได้มากปานนั้น"