[เถรี]

ต้องบอกว่าเด็กบ้านนอกเกือบทุกคนก็ต้องมีประสบการณ์เหล่านี้ ไม่ว่าจะการยิงนก ตกปลา เบียดเบียนฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ส่วนใหญ่แล้วก็ทำไปเพราะต้องการอาหาร ดังนั้น..จะว่าไปแล้ว ก็เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงได้ยาก แต่ว่าเมื่อรู้จักรักษาศีล ๕ แล้ว ก็จะทำให้เริ่มรู้ว่า ทำอย่างไรที่เราไม่ต้องเบียดเบียนชีวิตคนอื่น ?

สำหรับกลุ่มผู้เลี้ยงชันโรงของบ้านดงกลางแห่งนี้นั้น จะใช้วิธีต่อชันโรงมาจากรังธรรมชาติ เพราะว่าชันโรงก็เหมือนกับผึ้งทั่วไป คือต้องมีตัวนางพญา ถ้าไม่มีตัวนางพญา ชันโรงก็จะไม่ทำรัง

ทางกลุ่มผู้ศึกษาและเลี้ยงแมงชันโรงนั้น ก็จะใช้วิธีสร้างรัง เป็นห้องที่อยู่ เป็นห้องที่เก็บน้ำหวาน และเป็นห้องสำหรับตัวนางพญาอาศัย เมื่อถึงเวลาก็นำเอาท่อยาง ซึ่งเท่าที่ดูก็อยู่ในลักษณะเหมือนอย่างกับท่อแก๊สที่ใช้ในห้องครัวนั่นเอง เอาไปเสียบที่รูของชันโรงใต้ดิน แล้วก็ให้ผ่านเข้าออกตามรังที่ตนเองสร้างไว้

เมื่อถึงเวลา เห็นว่าสถานที่ซึ่งเราสร้างนั้น มั่นคงแข็งแรง น่าอยู่มากกว่า ตัวนางพญาก็จะย้ายเข้ามา ทำให้สามารถที่จะยกรังไปที่ไหน ๆ ก็ได้ เนื่องเพราะว่านางพญาผึ้งนั้น จะควบคุมบรรดาผึ้งงานด้วยกลิ่น หรือที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า ฟีโรโมน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน บรรดาผึ้งงานก็จะต้องตามไปอยู่ด้วย

แล้วก็มีห้องจำเพาะที่ใส่ขวดเอาไว้ เพื่อให้ชันโรงนั้นได้ทำการเก็บน้ำหวาน เมื่อเห็นว่าได้มากพอสมควรแล้ว ก็ใช้วิธียกขวดออกมาแล้วเปลี่ยนขวดใหม่เข้าไปแทน ก็จะสามารถได้น้ำผึ้งชันโรงเอามาใช้งาน ซึ่งราคาจะแพงกว่าน้ำผึ้งปกติหลายเท่า อย่างเช่นว่าถ้าขนาดขวดเบียร์อย่างที่จำหน่ายกันทั่ว ๆ ไป ถ้าเป็นน้ำผึ้งแท้ก็ประมาณ ๒๕๐ - ๓๐๐ บาท แต่ถ้าเป็นน้ำผึ้งชันโรง ราคาถึงขวดละ ๑,๒๐๐ บาท..!

บรรดาญาติโยมชาวบ้านดงกลางนั้น เห็นว่าถ้าหากว่าเบียดเบียนแมงชันโรงด้วยการฉีดยาฆ่าเสียหมด ก็จะไม่สามารถที่จะใช้ประโยชน์ตรงส่วนนี้ได้ โดยเฉพาะแมงชันโรงนั้นเก็บน้ำหวานจากดอกไม้ - ต้นหญ้าทุกชนิด ไม่ใช่เฉพาะชนิดใดชนิดหนึ่ง จึงมีการส่วนในการผสมเกสรที่สูงมาก โดยเฉพาะถ้าหากว่าเป็นผลไม้แล้ว มีโอกาสติดลูกเพิ่มขึ้นอีก อย่างต่ำก็ ๓๐ เปอร์เซ็นต์