[เถรี]

ตรงจุดนี้ต้องบอกว่า เป็นความไม่มีมานะของหลวงพ่อสมคิดหรือพระครูบวรกาญจนธรรม ที่ควรจะเลียนแบบและทำตามเป็นอย่างยิ่ง ท่านเป็นผู้ที่มีสมานัตตตาธรรม ก็คือความสม่ำเสมอในการปฏิบัติตนต่อผู้อื่น เคยเคารพกระผม/อาตมภาพเป็นครูบาอาจารย์มาอย่างไร ก็เคารพอย่างนั้น เคยเรียกหาเป็นพระอาจารย์อย่างไร ก็เรียกหาอย่างนั้น

ระยะหลัง ๆ เมื่อกระผม/อาตมภาพเป็นพระอุปัชฌาย์แล้ว ท่านก็ยังเรียกนำให้กับพระใหม่และสามเณรว่า "หลวงพ่อเล็ก" บางทีกระผม/อาตมภาพก็รู้สึกว่าจะเป็นบาปเป็นกรรมหรือเปล่า ? แต่เมื่อท่านยกเหตุผลขึ้นมาก็ต้องยอมรับฟัง

ในเรื่องของพระภิกษุสามเณรของเรา ถ้าว่ากันตามพระธรรมวินัยแล้ว ก็คือเคารพกันตามอาวุโสภันเต แต่ว่าบางท่านที่กระผม/อาตมภาพเป็นครูบาอาจารย์สอนให้ท่าน ไม่ว่าจะที่วิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดีก็ดี วิทยาลัยสงฆ์สุพรรณบุรีศรีสุวรรณภูมิก็ดี หรือว่าที่วิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ก็ตาม บางท่านเป็นนิสิต แต่ว่าอายุพรรษามากกว่า เจอหน้าเมื่อไร ท่านก็ขอไหว้ขอกราบในฐานะครูบาอาจารย์เช่นกัน

กระผม/อาตมภาพต้องห้าม บอกท่านว่า "แค่ไหว้ก็พอ อย่าถึงขนาดกราบเลย ไม่อย่างนั้นแล้วจะเป็นบาปเป็นกรรมแก่กระผมเสียเปล่า ๆ" กลายเป็นว่าครูบาอาจารย์ก็ไม่ขอรับไว้ ลูกศิษย์ก็พยายามที่จะถวายความเคารพ บางทีก็ยื้อแย่งจนหัวชนกันก็มี..!

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าท่านฟังแล้วเห็นว่าเป็นตัวอย่างที่ดี จะกระทำตาม ก็ขอให้ระมัดระวังว่า พระภิกษุสงฆ์สามเณรของเราต้องเคารพกันตามพระธรรมวินัย ยกเว้นว่าผู้ที่มีพรรษามากกว่า หรือว่าบวชก่อน ท่านอนุญาตจริง ๆ แล้วเราก็ฝืนรับเอาไว้ แต่ว่ามีโอกาสเมื่อไรก็ให้นั่งต่ำจากท่านเอาไว้ จะปลอดภัยที่สุด

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๑๐ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)