[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๓ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพเพิ่งจะมีเวลาบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน เนื่องเพราะว่าไปร่วมพิธีปลุกเสกวัตถุมงคลรุ่นอนุสรณ์ ๑๕๑ ปีมรณกาล สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) ที่วัดระฆังโฆสิตารามมา กว่าที่จะฝ่ารถติดกลับมาได้ ก็เพิ่งจะถึงที่พักในขณะนี้เอง

สำหรับวันนี้ตั้งแต่เช้ามืด หลังจากเจริญพระกรรมฐานและทำวัตรเช้าแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้ขอสัตตาหะฯ ในท่ามกลางสงฆ์ เพื่อที่จะเดินทางไปกิจนิมนต์และงานต่าง ๆ ที่มีต่อเนื่องอยู่หลายวัน คำว่า สัตตาหะ นั้น มาจากสัตตาหะกรณียะ ซึ่งแปลว่า ถ้ามีเหตุจำเป็น สามารถที่จะไปได้ ๗ วัน ภายในช่วงเข้าพรรษา ซึ่งเหตุจำเป็นนั้นประกอบไปด้วย

ข้อที่ ๑ พ่อป่วย แม่ป่วย พระอุปัชฌาย์อาจารย์ป่วย สามารถที่จะไปเพื่อรักษาพยาบาลได้

ข้อที่ ๒ สหธรรมิกที่อยู่ต่างวัดต่างสถานที่กระสันจะสึก สามารถไปเพื่อห้ามปรามได้ ข้อนี้พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงบอกว่า ในสมัยพุทธกาล องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอนุญาตให้ไปได้ เพราะทราบว่าพระที่จะสึกนั้น ถ้าท่านอยู่ต่อแล้วตั้งใจปฏิบัติธรรม จะบรรลุอรหัตผล แต่ในยุคปัจจุบันนี้ ท่านไม่อนุญาตให้ไปห้ามปรามเพื่อนพระที่จะสึก เนื่องเพราะว่าถึงห้ามไปแล้วท่านอยู่ต่อ ก็ไม่ได้มรรคไม่ได้ผลอะไร

ข้อที่ ๓ วัดพัง ต้องไปหาทัพพสัมภาระมาเพื่อซ่อมวัด สร้างวัด ในกรณีนี้สามารถที่จะไปได้ เพราะว่าในสมัยก่อนนั้นต้องเข้าป่าไปหาไม้ หาหวาย หาหญ้าแฝก หาหิน เพื่อที่จะมาสร้างกุฏิ ซ่อมกุฏิ จำเป็นที่จะต้องไปค้างอ้างแรมในป่า

แต่ในปัจจุบันนี้ อย่างของวัดท่าขนุน เราแค่ยกหูโทรศัพท์ แค่ ๑๐ กว่านาที ทางร้านค้าวัสดุภัณฑ์ก็นำของมาส่งให้แล้ว ดังนั้น..สำหรับที่อื่น กระผม/อาตมภาพไม่ขอก้าวล่วงท่าน แต่ว่าของวัดท่าขนุน ห้ามใช้ข้ออ้างนี้ในการขอไปในระหว่างพรรษา เนื่องเพราะว่าไม่มีความจำเป็นใด ๆ ทั้งสิ้น
ข้อที่ ๔ ข้อสุดท้ายก็คือ ถ้าได้รับกิจนิมนต์ ไปเพื่อเจริญศรัทธาได้