แล้วพวกเราก็ไปนั่งรอจนกระทั่งท่านมหานายกะ Sri Siddhartha Sumangala เบิกตัวกระผม/อาตมภาพและคณะเข้าไปพบทางด้านใน ท่านมหานายกะเมตตาประทานพระพุทธรูปให้ ๑ องค์ พร้อมกับภาพมณฑปทองคำบรรจุพระบรมธาตุเขี้ยวแก้ว ส่วนทุกท่านก็ได้ภาพมณฑปพร้อมกับสายสิญจน์ผูกข้อมือ เป็นที่น่าเสียดายว่า นอกจากท่านมหานายกะจะเจ็บไข้ได้ป่วยถึงขนาดต้องใส่หน้ากากกันเชื้อโรคแล้ว ท่านยังไม่สามารถที่จะใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารโดยตรงได้ ต้องผ่านการแปลของลูกศิษย์ ๒ คนที่ช่วยดูแลอยู่ภายใน
เมื่อทราบว่ากระผม/อาตมภาพเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ท่านยังนำเอาปริญญาเอกดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ทางพระพุทธศาสนา ซึ่งมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยถวายให้แก่ท่านตั้งแต่ปี ๒๕๔๕ ออกมาให้พวกเราชมด้วย พวกเรารวบรวมปัจจัยจำนวนหนึ่งแล้วก็ละล้าละลัง ไม่รู้ว่าควรที่จะถวายให้กับท่านอย่างไร ลูกศิษย์บอกว่าสามารถถวายกับมือท่านเลย แล้วก็รีบหาซองมาบรรจุให้
เมื่อถวายปัจจัยและรับศีลรับพรเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็ตรงไปยังภัตตาหารเซียงหยุน ซึ่งเป็นภัตตาคารอาหารจีน รับอาหารกลางวันที่อุดมสมบูรณ์จนเกินเหตุ โดยเฉพาะปูศรีลังกาที่ลือกันว่าอร่อยนักอร่อยหนา กระผม/อาตมภาพเองฉันภัตตาหารไปไม่ถึง ๑ ใน ๑๐ ที่เขานำมาให้ จะยกไปให้ทางโต๊ะใหญ่ ก็มีมากมายจนกระทั่งไม่มีที่วางเช่นกัน จึงยกให้เป็นหน้าที่ของคุณอสังคะที่ไม่มีปัญญาจะกินได้หมดอีกด้วย..!
เป็นที่น่าเสียดายว่า ข้าวปลาอาหารที่ทางเอ็นซีทัวร์จัดมาให้นั้นมากมายเหลือเกิน จนเราไม่มีปัญญาที่จะกินจะฉันกันได้หมด แต่ว่าก็ต้องขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งที่ช่วยให้พวกเรากินอิ่มนอนอุ่นได้ทุกมื้อ
แล้วคุณอสังคะก็พาพวกเราวิ่งไปยังโรงงานผลิตใบชาศรีลังกา ซึ่งมีชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือไปทั่วโลก แต่เมื่อพวกเราไปถึงและลองชิมชาของเขาแล้ว ก็ใช้คำว่า "งั้น ๆ แหละ" เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าเคยชิมชาจีนแบบระดับสุดยอดมาแล้ว จึงทำให้รู้สึกว่าชาศรีลังกานั้นเหมาะกับฝรั่งมากกว่า เมื่อซื้อหาชาไปฝากกันแล้ว พวกเราก็เดินทางจากเมืองแคนดี้สู่กรุงโคลัมโบ กระผม/อาตมภาพเองไม่ได้ซื้อของฝาก เพราะว่าถ้าขืนซื้อไปเมื่อไร ก็เป็นอันว่าจะได้ตีกันตาย เพราะว่าทุกคนก็อยากได้ของฝากเช่นกัน..!
ฝ่าการจราจรออกมาแล้วก็ชื่นชมบรรดานักเรียนของทางด้านประเทศศรีลังกา เพราะว่าวันนี้เป็นวันพระใหญ่ แรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ นักเรียนทุกโรงเรียนและทุกคนแต่งชุดขาวไปโรงเรียนกันหมด ดูแล้วน่าชื่นชมและน่าชื่นใจเป็นอย่างยิ่ง
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 19-07-2023 เมื่อ 02:49
|