[เถรี]

หลังจากนั้นพวกเราก็วิ่งตรงไปยังเมืองเก่าสิคีริยา หรือที่เรียกกันอีกอย่างหนึ่งว่าพระราชวังลอยฟ้า เมื่อซื้อตั๋วแล้วก็ต้องเดินไปทางด้านใน กรมอุตุนิยมศรีลังกานี้อยากจะโละทิ้งไปเลย เพราะว่าพยากรณ์อากาศว่ามีพายุฝนฟ้าคะนอง แต่พวกเราเดินตากแดดตัวดำปี๋ไปทุกที่ แล้วสถานที่นี้ก็เดินไกลมาก คือหลังจากผ่านจุดตรวจตั๋วแล้ว ก็ต้องเดินผ่านคูเมืองเข้าไป แล้วก็น่าจะเป็นพระราชวังชั้นนอก ซึ่งตอนนี้เหลือเพียงแต่ซากเก่า ๆ แต่ว่ามีทั้งสระน้ำ มีทั้งจุดที่เป็นน้ำพุ ต้องบอกว่าระบบชลประทานของเก่าดีมาก ๆ

กว่าจะเข้าสู่ตัวเมืองชั้นที่ ๒ พวกเราก็ตากแดดกันแทบตัวจะละลาย ชั้นที่ ๒ นี้ต้องผ่านบันไดขึ้นไปทีละนิดทีละหน่อย ประกอบไปด้วยซอกหิน ซึ่งเขาสามารถที่จะจัดให้เป็นจุดเดินทางเข้าไปในลักษณะที่เหมาะสมมาก เมื่อขึ้นสู่ช่วงที่ ๓ ซึ่งจะมีประตูเท้าสิงห์เป็นจุดเด่นอยู่บ้านบนนั้น คนอื่นมัวแต่รอคุณเอกันอยู่ กระผม/อาตมภาพถามคุณเอที่หอบตัวโยน เนื่องจากว่าน้ำหนักมากกว่าทุกคนแล้ว คุณเอยืนยันว่า "ผมไปไหวครับ" กระผม/อาตมภาพจึงขอเดินขึ้นไปก่อน

ช่วงที่ ๒ นี้เป็นบันไดเหล็กค่อนข้างสูงและลมแรง กระผม/อาตมภาพแทบจะไม่ต้องเดินเลย เพราะว่าโดนลมหอบขึ้นไป ช่วงนี้จึงเป็นช่วงที่เหนื่อยน้อยที่สุด แล้วมานั่งรอที่หน้าประตูเท้าสิงห์นานมาก กว่าที่ทิดแจ๊ค น้องโอ และ "หม่าม้า" คือคุณชวง จะเดินมาทัน พวกเราถ่ายรูปรอกันจนกระทั่งคุณเอมาถึง เห็นว่าปลอดภัยดีแล้ว ก็ขอตัวเดินขึ้นด้านบนไปก่อน

บันไดระยะนี้เป็นบันไดโลหะสร้างใหม่ ดูแล้วคงจะเป็นสเตนเลส เพียงแต่ว่าตัวพื้นบันไดนั้นยังเป็นแผ่นเหล็กเก่าอยู่ เดินขึ้นไปทางด้านบนโดยไม่ได้ลำบากมากนัก เนื่องเพราะว่าระยะความสูงก็ประมาณรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุนเท่านั้น จึงต้องขึ้นไปถ่ายวีดีโอ ตลอดจนกระทั่งทิวทัศน์ต่าง ๆ รอจนกระทั่งคุณชวง ทิดแจ๊ค แล้วก็น้องโอตามขึ้นมาทัน ถึงได้ผลัดกันถ่ายรูป

ที่ศรีลังกานี้ ทางด้านคลื่นโทรศัพท์รู้สึกว่าใช้ได้อยู่ แต่ว่าคลื่น WIFI นั้นไม่แรง กว่าที่จะอัพโหลดเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนได้ เมื่อวานนี้ก็ใช้เวลาหลายชั่วโมง จึงไม่ได้ส่งวิดีโอให้พวกเราได้ดูกัน ตั้งใจว่าถึงเมืองไทยเมื่อไร คลื่นแรง ๆ แล้วค่อยส่งให้ไอ้ตัวเล็กอัพโหลดให้พวกเราชมบ้านทศกัณฐ์กันทีหลัง