[เถรี]

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในส่วนที่ท่านสร้างเพื่อให้เป็นของประจำตระกูล หลวงปู่เทียมท่านไม่ได้ลงแค่มหาจักรพรรดิตราธิราช แต่ว่ายังล้อมด้วย ๔ มหาอำนาจ ล้อมด้วยมหาระงับ ล้อมด้วยมหาละลวย พันซ้อน ๆ กันไปไม่รู้กี่ชั้นต่อกี่ชั้น ดอกตะกรุดของท่านจึงใหญ่มาก เส้นผ่าศูนย์กลางก็น่าจะประมาณเหรียญ ๑๐ บาทเป็นอย่างน้อย ส่วนความยาวนั้น ถ้าดอกปกติที่ใช้งานกันก็อยู่ที่ ๘ นิ้ว แต่ที่ทำประจำตระกูลของท่านต้อง ๑๒ นิ้วขึ้นไป

เรื่องพวกนี้ครูบาอาจารย์ที่ท่านสนใจและรักลูกศิษย์จริง ๆ จนกระทั่งยอมทำให้ ต้องบอกว่าหายากมาก เพราะว่าปีที่หลวงปู่เทียมท่านทำตะกรุดนั้น ทองคำหนึ่งบาท ราคา ๓๕๐ บาท ตะกรุดของท่านดอกหนึ่ง ๑,๐๐๐ บาทสมัยนั้น เท่ากับทองคำเกือบ ๓ บาท นึกเอาก็แล้วกันว่าของคนแย่งกัน จะเหยียบกันตาย ทั้ง ๆ ที่แพงขนาดนั้น..!

ของรุ่นเก่าที่แพงแบบนี้เห็นมีแต่ของหลวงปู่ปาน วัดบางเหี้ยเท่านั้น ก็คือเสือแกะของท่าน ตัวละ ๑ บาท คุณต้องเข้าใจว่าเงิน ๑ บาทสมัยนั้น ซื้อข้าวได้เป็นเกวียน แล้วช่วงที่คนต้องการมาก ๆ ขึ้นราคาไปถึง ๖บาท..! ซึ่งเรื่องนี้มีพระราชหัตถเลขาของในหลวงรัชกาลที่ ๕ บันทึกเอาไว้ชัดเจนมาก ของพวกนี้อยู่ที่เราตั้งใจศึกษาและทำจริง ถ้าเกิดผลคนจะศรัทธาเองโดยอัตโนมัติ

โดยเฉพาะคนรุ่นหลังที่ไม่ทันหลวงปู่ กระผม/อาตมภาพแนะนำให้ไปกราบหลวงพ่อพระประธานในโบสถ์ คือหลวงพ่อกษัตราธิราช เพราะว่าตอนที่กระผม/อาตมภาพไปปลุกเสกนั้น แทบไม่ต้องทำอะไรเลย พลังจากองค์พระประธานที่แผ่ลงมาอย่างเดียวก็เกินความสามารถของกระผม/อาตมภาพไปหลายเท่าแล้ว นั่งอาราธนาบารมีพระแล้วเราก็พลอยได้รับไปด้วย คาดว่าถ้าญาติโยมทั้งหลายไปอธิษฐานอะไรที่นั่นก็น่าจะมีผลเร็วกว่าที่อื่น

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๑ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)