[เถรี]

กระผม/อาตมภาพที่เคยเจอครูบาอาจารย์โดนมาเองแล้ว ก็คือพระท่านมาสั่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ให้สร้างวิหาร ๑๐๐ เมตร ตอนแรกก็แค่บอกให้ทำเป็นเพิงหมาแหงนแล้วมีพระประธานสักองค์หนึ่ง หลังจากนั้นก็สั่งต่อโน่นเติมนี่มาเรื่อย จนกระทั่งกลายเป็นมหาวิหารแก้ว ๑๐๐ เมตรของวัดท่าซุง..!

เมื่อเป็นเช่นนั้น กระผมจึงได้กราบเรียนหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านไปว่า "หลวงพ่อจะให้ทำอะไรบ้าง โปรดบอกมาทีเดียวเลยครับ ผมขี้เกียจรับคำสั่งหลายรอบ..!" หลวงพ่อท่านจึงได้บอกให้ทำอาคารตรงโน้นตรงนี้ รวมทั้งหมดแล้ว ๑๓ หลังด้วยกัน มีทั้งกุฏิที่พัก มีทั้งศาลา มีทั้งหอฉัน มีทั้งอาคารที่ใช้แทนโบสถ์

กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่ไปปักไม้ขึงเชือกเอาไว้ตามที่ครูบาอาจารย์สั่ง โดยกราบเรียนพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านไปว่า "กระผมเองตั้งใจไว้แล้วว่า จะไม่ขอใครเลยแม้แต่บาทเดียว ถ้าหากว่าหลวงพ่อจะให้ผมสร้างสิ่งหนึ่งประการใดก็ตาม ต้องไม่ให้ผมออกปากขอใครเลย ถ้าต้องขอใครแม้แต่บาทเดียว กระผมจะเลิกสร้างทันที..!"

พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านมองหน้าแล้วถามว่า "แกจะเอาแบบนี้แน่นะ" กระผม/อาตมภาพยืนยันไปด้วยความมั่นใจเกินร้อยว่า "แน่ครับ" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพก็สบายใจ เพราะหลวงพ่อท่านบอกว่า "แกจะเอาแบบนั้นก็ได้" หลังจากนั้นก็นอนตีพุง เพราะว่าไม่ขอใคร ไม่บอกใคร จะมีใครสามารถที่มาทำให้กระผม/อาตมภาพก่อสร้างได้..!?

แต่กระผม/อาตมภาพเองประเมินครูบาอาจารย์ของตนเองผิดไป เพราะหลังจากนั้นไม่กี่วัน หัวหน้าเดิมก็ได้พาเพื่อนชื่อพนม สุธาพจน์ มายังสถานที่นั้น คุณพนมเดินดูสถานที่อยู่พักใหญ่ แล้วก็มานั่งแปะอยู่หน้ากุฏิหลังแรก พร้อมกับกราบเรียนว่า "สถานที่สวยนะครับ" กระผม/อาตมภาพก็รับสนองว่า "ใช่..สวยมาก" "แล้วหลวงพี่ไม่คิดจะสร้างอะไรเลยหรือครับ ?" กระผม/อาตมภาพบอกว่า "ไม่มีเงิน..ไม่สร้างหรอก"