[เถรี]

แต่ว่าในปัจจุบันนี้มีกฎหมายข้อหนึ่ง ที่กระผม/อาตมภาพเห็นว่าขัดต่อพระธรรมวินัยอย่างแรง แต่ว่าผ่านมหาเถรสมาคมออกมาบังคับใช้หลายปีแล้ว ก็คือ การที่ภิกษุต้องคดีถึงจำคุก ถือว่าต้องสละสมณเพศโดยอัตโนมัติ ซึ่งเรื่องนี้ไม่มีในพระธรรมวินัย

ในพระธรรมวินัย พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า บุคคลผู้เบื่อหน่ายในชีวิตความเป็นนักบวช ให้บอกกล่าวแก่บุคคลผู้รู้ความว่า ตนเองเบื่อหน่าย ไม่อยากที่จะเป็นนักบวชอีกต่อไปแล้ว ขอละจากเพศนักบวชเหล่านี้ เป็นต้น โดยที่ผู้รับรู้อย่างน้อยต้องเป็นผู้รู้เดียงสา คือเข้าใจความหมายนั้นอย่างชัดเจน ก็แปลว่าในสมัยนี้คือต้องเอ่ยวาจาสึก เพื่อสละเพศนักบวชของตนเองเท่านั้น

ไม่เช่นนั้นแล้วก็จะมีปรากฏการณ์อย่างที่เห็น ก็คือพระเถระที่ท่านแม่นยำในพระธรรมวินัย ท่านก็ไม่เอ่ยวาจาสึก แต่เปลี่ยนไปครองชุดขาว แล้วปฏิบัติตนเหมือนกับเป็นพระตามเดิม แล้วท้ายสุดก็ได้รับพระราชทานคืนสมณศักดิ์ให้โดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

ดังนั้น..ถ้าเป็นไปได้ มหาเถรสมาคมน่าจะนำเอากฎหมายข้อนี้ หรือว่ามติข้อนี้ เข้าไปพิจารณาเสียใหม่ เพราะว่าแม้แต่ในพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ก็ระบุเอาไว้ชัดเจนว่า "ต้องสั่งการโดยชอบ ไม่ขัดต่อพระธรรมวินัย" การปกครองคณะสงฆ์ของเราจึงเอาพระธรรมวินัยเป็นใหญ่ ตามมาด้วยกฎหมายบ้านเมือง แล้วค่อยต่อด้วยจารีตประเพณี พิจารณาความหนักเบาตามสามส่วนนี้ ถึงจะตัดสินอธิกรณ์กันว่าสิ่งนั้นผิดหรือไม่ผิด

ดังนั้น..การที่พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จหนกลางเป็นห่วงอยู่ ก็เพราะว่าพวกเราทั้งหลาย ส่วนใหญ่แล้วหลงประเด็นตามชาวบ้านเขาไป อย่าลืมว่าชีวิตของพระภิกษุสามเณรของเรา ขึ้นอยู่กับศีลของตน ละเมิดศีลเมื่อไร เกิดโทษทันที ไม่ใช่รอศาลตัดสิน ๓ ศาล แล้วยังไปฟ้องศาลปกครองต่อ ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าออกทะเล หาทางกลับไม่เจอแล้ว..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑๔ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)