[เถรี]

ทางด้านสองตายาย คือทิดแจ๊ก (นายกรชัย บันดาลศิริกุล) กับสาวโอ (ปาริฉัตร อายุวัฒนะ) ที่บางคนเรียกว่า "แม่แมว" เพราะว่าเก็บแมวจรจัดมาเลี้ยงไว้เต็มบ้าน ไม่ทราบเหมือนกันว่าไปเที่ยว ๘ วัน กลับไปจะเหลือแมวสักกี่ตัว ?

เนื่องเพราะว่าแมวนั้นเอาอะไรตามหลักตามเกณฑ์ไม่ได้ เอาตามอารมณ์อย่างเดียว ทิ้งอาหารเอาไว้ กะว่าพอกิน อาจจะไม่พอก็ได้ สองตายายเองตอนแรกก็พยายามที่จะช่วยเหลือกระผม/อาตมภาพ ทิดแจ๊กจะช่วยถือกระเป๋าให้ แต่ขาดความคล่องตัว โดนดุไปสองครั้ง ต้องถอยไปโดยปริยาย พูดง่าย ๆ ว่าไอ้เรื่องที่จะเดือดร้อน ไม่ได้เดือดร้อนเพราะใครหรอก เดือดร้อนเพราะโดนหลวงพ่อดุมากกว่า..!

ส่วนทิดเฟิร์ส (นายบัณฑิต เอี่ยมตระกูล) กับทิดดอย (นายภาณุพงศ์ วังประภา) ทิดดอยนั้นไปเจออาหารเป็นพิษ แทบจะล้มประดาตาย แต่อาศัยที่ว่ายังอายุน้อย ร่างกายแข็งแรง วันรุ่งขึ้นก็ฟื้นแล้ว แต่ถ้าหากว่าอยู่เมืองไทย อาจถึงระดับ "แอดมิท" อยู่โรงพยาบาลกันหลายวัน

ส่วนทิดเฟิร์สนั้น ส่วนที่เสียหายมากที่สุดในความรู้สึกของตนเอง ก็คือตลอดระยะเวลาที่อยู่ประเทศอินเดีย กำลังใจทรงตัวโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องภาวนา พอกลับมาสู่ถิ่นที่คุ้นเคยอย่างประเทศไทย กำลังใจพังทลาย กลายเป็นหมาตามเดิม..!

เรื่องพวกนี้ท่านทั้งหลายต้องระวังให้ดี เพราะแม้แต่กระผม/อาตมภาพ ในช่วงที่ฝึกหัดอยู่ก็เจอเป็นประจำ ในที่อันตราย สภาพจิตของเราระมัดระวังเองโดยอัตโนมัติ พอรู้สึกว่าปลอดภัยเมื่อไร บางทีคลายออกมาโดยที่เราไม่รู้ตัว ก็อาจจะทำให้กำลังใจของเรานั้นวิ่งไปหา รัก โลภ โกรธ หลง ในทันที ถ้าห้ามไม่ทันอาจจะเดือดร้อนกว่าที่คิด

อีกรายหนึ่งก็คือนางฟ้าโบว์ (นางสาวภคมน พิพิธวรกิจ) อาชีพประจำก็คือแอร์โฮสเตส ก่อนที่จะไปด้วยกันก็เพิ่งจะบินกลับมา ยังไม่ทันจะได้พักก็ไปอินเดียด้วยกัน กลับจากอินเดียมา ก็มีไฟลท์บินต่อเนื่องเลย ป่านนี้สลบไสลไปหรือยังก็ไม่รู้ ? แต่ว่าพรรคพวกเพื่อนฝูงได้อาศัยอยู่มาก เพราะว่าถนัดภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะภาษาอังกฤษสำเนียงแขก ทำให้พอที่จะพาพรรคพวกเอาตัวรอดไปได้