[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๘ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพตื่นเช้าตามเวลาเมืองไทย ไม่ว่าจะเหน็ดเหนื่อยขนาดไหนก็ตาม เมื่อถึงเวลาก็ต้องตื่นขึ้นมาภาวนาตามปกติ เรื่องพวกนี้อย่าปล่อยให้มีข้ออ้างเป็นอันขาด เนื่องเพราะว่ากิเลสนั้นมีมารยามาก เมื่อถึงเวลาก็จะบอกว่า "คราวที่แล้วยังได้เลย คราวนี้อีกสักนิดเถอะ..!" ดังนั้น..ถ้าเราไปผ่อนผันให้กับกิเลสเมื่อไร ก็แปลว่าเรากำลังหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัวเอง..!

เมื่อเสร็จสรรพเรียบร้อย อุทิศส่วนกุศล ก็ได้พบกับคนคุ้นเคย คือนภิสราเทวี ซึ่งเป็นเจ้าแม่หลักเมืองประเทศเนปาล แต่ว่าคุณเธอเป็นอินทกะ ก็คือเทวดาชั้นมหาอำมาตย์ มีอำนาจครอบคลุมกว้างใหญ่ไพศาลมาก กินแดนลงมาถึงตอนเหนือของทางอินเดียเลยทีเดียว..!

ปรากฏว่าแม่เจ้าประคุณบอกว่า ในเขตจัมมู - แคชเมียร์นั้นยังอยู่ในเขตดูแลของคุณเธออยู่ด้วย วันนี้ให้กระผม/อาตมภาพแต่งองค์ทรงเครื่องเตรียมสู้ความหนาวไปได้เลย ดังนั้น..เมื่อทำการสรงน้ำ แต่งตัว กระผม/อาตมภาพจึงใส่ทั้งกางเกงลองจอนห์และเสื้อฮีตเท็ค ตลอดจนกระทั่งถุงเท้าและรองเท้าหุ้มข้อกันน้ำ เรียกง่าย ๆ ว่าเตรียมตัวกันอย่างเต็มที่ แล้วค่อยลงไปรอที่ล็อบบี้โรงแรม จนกระทั่งทุกคนลงมาถึงโดยพร้อมเพรียงกัน

เนื่องเพราะว่าคุณเอ (ฉัตตริน เพียรธรรม) กรรมการผู้จัดการบริษัทเอ็น ซี ทัวร์นั้น ได้ไปขอกับทางโรงแรมว่าให้เปิดห้องอาหารให้กับพวกเราตอน ๖ โมงครึ่ง ซึ่งปกติแล้วหลักการสากลของโรงแรมก็คือ ๖-๗-๘ ก็คือ ๖ โมงก็ให้วางกระเป๋าหน้าห้อง เพื่อรอให้บรรดาบริกรมาขนไปเตรียมขึ้นรถ ๗ โมงรับประทานอาหาร ๘ โมงออกเดินทาง แต่ว่างานนี้ของเราขอให้เขาเร็วขึ้นครึ่งชั่วโมง ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี

ข้าวปลาอาหารอื่นนั้น กระผม/อาตมภาพไม่ค่อยใส่ใจ ฉันอาหารพื้นเมืองอินเดียไปอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะวันนี้มีผัดในลักษณะของผัดผักรวม ใส่ผงขมิ้น ใส่มัสซาล่า ซึ่งต้องบอกว่า "อร่อยมาก" ไม่ทราบเหมือนกันว่าตนเองมีลิ้นทำด้วยอะไร ไม่ว่าจะไปกินข้าวปลาอาหารของชาติไหนก็อร่อยไปหมด และที่แน่ ๆ ก็คือไม่เคยรังเกียจอาหารชนิดใดเลย แม้กระทั่งอาหารบูด อาหารเสียก็เคยฉันมาแล้ว..!