[เถรี]

แต่ว่าศาสนาพุทธของเราเมื่อเกิดขึ้นมา พระพุทธเจ้าท่านสอนในเรื่องของเทวตานุสติ คือการระลึกถึงความดีของเทวดา แล้วไม่ได้นึกถึงเฉย ๆ หากแต่สอนวิธีการทำตนเองให้เป็นเทวดาด้วย

อย่างเช่นว่าถ้ามีศีล ๕ บริสุทธิ์บริบูรณ์ท่านก็จะเป็นเทวดานางฟ้าได้

ถ้ามีศีลบริบูรณ์ แล้วทรงฌานสมาบัติได้ ก็จะเป็นพรหมไปตามกำลังฌานของตนเอง

แต่ถ้าไม่นิยมการเกิด ถอนใจจากการยึดเกาะทั้งปวงได้ ก็จะกลายเป็นพระวิสุทธิเทพ เทวดาผู้บริสุทธิ์สิ้นเชิง เข้าพระนิพพานไป

เมื่อพระพุทธเจ้ามาชี้แจงแสดงเหตุในเรื่องของเทวตานุสติแบบมีเหตุมีผล และตนเองสามารถทำตนให้เป็นเทวดาได้ ไม่ว่าจะเป็นเทวดาขั้นต้น ขั้นกลาง หรือขั้นสูงสุด จึงทำให้บุคคลที่มีปัญญาหันมานับถือพระพุทธศาสนาเป็นจำนวนมาก แล้วก็ทำให้พระพุทธศาสนาตั้งมั่นในชมพูทวีปมาได้

ที่เล่าให้ฟังก็เพราะว่า ในเรื่องของสงกรานต์นั้น เขากล่าวถึงเรื่องของเทวดาระดับกลาง ก็คือท้าวกบิลพรหม ไปพนันแล้วแพ้มนุษย์ ก็คือธรรมบาลกุมาร ต้องตัดศีรษะเพื่อบูชาปัญญาของธรรมบาลกุมาร หลายท่านก็จะสงสัยว่าทำไมถึงได้ยุ่งเหยิงขนาดนั้น ก็ขอให้เข้าใจว่าเทวดา พรหมของทางฮินดูนั้นกิเลสมากกว่ามนุษย์ทั่ว ๆ ไปอีก เพราะคนแต่งตำราก็คือมนุษย์ขี้เหม็นนั่นแหละ ตัวเองคิดอย่างไร ทำอย่างไร พูดอย่างไร ก็คิดว่าเทวดาก็คิดอย่างนั้น พูดอย่างนั้น ทำอย่างนั้น ก็สรุปได้ว่า ใครทำอะไรได้แค่ไหน ก็พูดแค่นั้น ก็ทำแค่นั้น

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)