[เถรี]

เรื่องพวกนี้ไม่ว่าจะยุคไหนสมัยไหนก็ตาม สิ่งที่เราทำ บุคคลทั่วไปซึ่งหนาด้วยกิเลส เห็นเราทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับเขา ก็จะว่าเราบ้า..!

สมัยที่อยู่บ้านสายลมประมาณปี ๒๕๒๖ มีคุณยายคนหนึ่งมาจากชายแดนจังหวัดสุรินทร์ คุณยายแต่งชุดขาวกระมอมกระแมม มาถึงบ้านสายลมถามหาหลวงพ่อฤๅษีฯ กระผม/อาตมภาพที่ตอนนั้นเป็นเด็กวิ่งรับใช้ผู้ใหญ่อยู่ในบ้านสายลม ก็ถามยายว่า "มาจากไหน ?" ยายก็เล่าให้ฟัง กระผม/อาตมภาพก็บอกว่า "ถ้าอย่างนั้นยายก็พักก่อน เดี๋ยวจะหาข้าวให้กิน ตอนนี้หลวงพ่อท่านฉันเช้าแล้วขึ้นไปพัก ประมาณ ๘ โมงครึ่งถึงจะลงมา เดี๋ยวยายมีปัญหาอะไรค่อยไปถามตอนนั้น"

เมื่อถึงเวลายายแกพูดอีสาน ปนส่วย ปนเขมร หลวงพ่อท่านก็หัวเราะ ถามว่า "เฮ้ย..ใครฟังรู้เรื่องช่วยแปลให้หน่อย" อาตมภาพก็ยกมือบอก "พอได้ครับ" หลวงพ่อก็บอก "เออ..แปลมาที" ยายถามว่า "ตัวเองนุ่งขาวห่มขาว รักษาศีล อยู่คนเดียว ทั้งหมู่บ้านว่าฉันบ้า หลวงพ่อเห็นว่าฉันบ้าหรือเปล่า ?" หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า "แกดีอยู่คนเดียว ไอ้พวกนั้นบ้าทั้งหมู่บ้าน..!"

เห็นหรือยังว่าคุณยายนั่นอาการสาหัสกว่าอาตมภาพอีก ของอาตมภาพไม่ถึงขนาดโดนทั้งหมู่บ้าน แต่ของยายโดนทั้งหมู่บ้านเลย แต่ยายก็ดื้อทำต่อมา เพราะรู้ว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ดี

เป็นปุพเพกตปุญญตา เป็นบุญที่สั่งสมมาตั้งแต่ชาติก่อน ๆ โน้น มักจับจิตจับใจข้ามชาติข้ามภพมา ถึงเวลาเกิดใหม่ก็รู้ว่าอะไรเป็นศีล อะไรเป็นธรรม จึงตั้งหน้าตั้งตารักษาศีล คราวนี้รักษาศีลแต่งผ้าลายเหมือนชาวบ้านเขา ตนเองก็รู้สึกว่าไม่ตรงกำลังใจ จึงหาผ้าขาวมานุ่ง คนทั้งหมู่บ้านก็เลยว่าคุณยายแกบ้า..!