[เถรี]

เหตุที่พอจะรู้เรื่องทั้งหลายเหล่านี้เพราะว่ากระผม/อาตมภาพดูแลพ่อตัวเองมา ๖ ปี ดูแลแม่อยู่ ๓ ปี ดูแลหลวงปู่อีก ๔ ปี เท่ากับเรียนวิชาพยาบาลหลักสูตร ๑๐ กว่าปีที่ไม่มีใครเรียนมาขนาดนี้ เพราะฉะนั้น..นอกจากการฉีดยาเข้าเส้นเข้ากล้ามที่ไม่ได้ลองด้วยตัวเองแล้ว อย่างอื่นทำได้หมด แม้กระทั่งการผ่าขาครั้งนี้ กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งจะตัดไหมเอง..!

คราวนี้ตามที่ได้คุยกัน หลวงพ่อวัดเขื่อนท่านก็ "ฝากผีฝากไข้" เพราะว่าท่านอายุ ๗๘ ปีแล้ว กระผม/อาตมภาพกราบเรียนท่านไปว่า "ถ้าผมเองตายผมก็ไม่ใส่ใจแล้วครับ คนอยู่ข้างหลังจะจัดการอย่างไรก็ตามใจเขา แต่ถ้าหลวงพ่อห่วงว่าวันตายหาเจ้าภาพไม่ได้ ผมจะไปเผาให้เอง..!"

ตรงนี้ต้องชื่นชมตรงที่ว่า หลวงพ่อวัดเขื่อนฯ ท่านไม่ได้กลัวว่าจะตาย ถือว่ากำลังใจอยู่ในด้านดีมาก เพียงแต่ห่วงว่าคนที่อยู่ในวัดจะจัดการเรื่องราวไม่เรียบร้อย จึงมีการฝากฝัง กระผม/อาตมภาพก็รับฝากให้ เพราะว่านอกจากเรื่องของคณะสงฆ์ที่บางทีมีปัญหากัน เพราะว่าการตัดสินใจไม่ตรงกันแล้ว ก็ไม่มีอะไรขัดคอกันมา แล้วกระผม/อาตมภาพเองก็เป็นคนที่ไม่เก็บความไม่ดีไม่งามของคนอื่นเอาไว้ในใจตัวเอง

แบบเดียวกับหลวงพ่อเจ้าคณะอำเภอฯ วัดหินแหลม สมัยที่ท่านเป็นเจ้าคณะอำเภอ ประชุมกันเมื่อไรงัดข้อกันแทบจะตีกันตาย..! เพราะว่าอะไรถ้ากระผม/อาตมภาพเห็นว่าไม่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย ก็จะงัดท่านขึ้นมาตรง ๆ ในที่ประชุม หลวงพ่อวัดหินแหลมท่านเป็นคนปากร้าย ถึงเวลาก็ด่าโขมงโฉงเฉง กระผม/อาตมภาพก็ปล่อยให้ท่านด่าไปจนหมดแรง แล้วก็เถียงใหม่ แต่พอท่านมรณภาพ กระผม/อาตมภาพเป็นคนจัดงานศพให้ท่านตั้งแต่ต้นยันจบ จนคนเขาถามว่า "อาจารย์เล็กโกรธใครไม่เป็นหรืออย่างไรวะ ?" แล้วจะไปโกรธอะไรกับคนตาย..ตายแล้วก็จบกันไป..!

กระผม/อาตมภาพก็ไม่ได้ทะเลาะกับท่านเพราะว่าขัดคอกันด้วยเรื่องราวอะไรที่เป็นผลประโยชน์ แต่ที่ทะเลาะกันเพื่อรักษาพระธรรมวินัย หรือรักษาหลักการปกครองเท่านั้น ถึงเวลาประชุมเสร็จก็ลืมไปแล้ว "คนช่างจำ" เขาก็เลยคิดว่ากระผม/อาตมภาพโกรธใครไม่เป็น ความจริงก็โกรธเป็น เพียงแต่ขี้เกียจเก็บความโกรธเอาไว้เท่านั้น..!