[เถรี]

เรื่องพวกนี้จึงเป็นเรื่องที่เราต้องตระหนัก เราดูหลวงพ่อซูวอนท่านเป็นตัวอย่าง ท่านอยู่ถึงเกาหลี มาดูงานที่วัดเรา คาดว่าคงไปปรับเปลี่ยนวัดตัวเองอีกมาก เพราะว่าสิ่งหนึ่งประการใดที่มีแล้วก่อให้เกิดค่าใช้จ่าย ปัจจุบันนี้ขนาดวัดเราไม่ใช้เครื่องปรับอากาศ ค่าไฟยังเดือนหนึ่งสามหมื่นกว่าสี่หมื่นบาท แล้วลองคิดดูว่าถ้ามีเครื่องปรับอากาศ จะเจอค่าไฟไปสักเท่าไร ?

เท่ากับว่าเป็นการหาภาระหาความเหนื่อยยากให้กับตัวเอง ซึ่งกระผม/อาตมภาพไม่ได้นิยมตรงนี้เลย หลายต่อหลายวัดเข้าไป มีเครื่องชงกาแฟสดตั้งอยู่ หัวชง ๓ หัวบ้าง ๕ หัวบ้าง วัดเราอยากได้บ้างไหม ? เอา "ทรีอินวัน" ไปก่อนก็แล้วกัน มีให้ฉันก็บุญโขแล้ว..!

ถ้าท่านทั้งหลายสังเกต จะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพไม่เอาเรื่องพวกนี้เลย เพราะว่าเป็นภาระล้วน ๆ พอไปที่อื่นแล้วไม่มี เราก็จะตายเอา ไม่ต้องพูดถึงใครหรอก ระดับครูบาอาจารย์ของกระผม/อาตมภาพที่วัดท่าซุงนั่นแหละ ถึงขนาดออกปากว่า "ไปธุดงค์อย่างท่าน ผมก็อยากไปหรอก แต่ในป่าไม่มีเนสฯ ว่ะ..!" ไอ้เนสฯ ของท่านก็คือเนสกาแฟ เพราะว่าท่านติดกาแฟ ไปในป่าไม่มีกาแฟฉัน ท่านอยู่ไม่ได้ ..!

เราจะเห็นว่า ถ้าในลักษณะอย่างนั้นก็รอดยาก ลองคิดดูว่าบุคคลที่ตั้งใจจะไปพระนิพพาน แต่ดันไปโดนกาแฟล่ามเอาไว้ไปไหนไม่ได้ จะสงสารหรือจะทุเรศดีก็ไม่รู้ ?!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๒๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)