[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๑๒ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ อากาศเปลี่ยนแปลงค่อนข้างแรง จากหนาวก็กลายเป็นฝน ผ้าห่มที่พวกเรารับมาตอนบิณฑบาต ใครจะเอาไปใช้ก็ไปขอที่คลังได้ เพราะว่าสีน้ำตาลเหมาะกับพระมากกว่า บางคนใช้ผ้าห่มสีชมพูหรือสีแดง กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วจะขาดใจตาย..!

คราวนี้ถ้าพวกเราสังเกตจะเห็นว่า ร้านสังฆภัณฑ์ที่ถวายผ้าห่มมาเป็นจำนวนมากนั้นเป็นคนต่างด้าว จะเห็นว่าระยะหลังนี้บรรดาคนต่างด้าว ซึ่งปกติเคยเป็นลูกจ้างบ้าง เอากระจาดเทินหัวเดินขายของบ้าง เป็นเจ้าของร้านไปตาม ๆ กัน โดยเฉพาะรายที่เซ้งร้านลัดดาวัลย์ คุณรู้ไหมว่าร้านลัดดาวัลย์ติดต่อกระผม/อาตมภาพมาก่อน ว่าให้หลวงพ่อหาลูกศิษย์มาซื้อกิจการพร้อมกับลูกค้าทั้งหมด ซึ่งสิ่งที่คนเขาต้องการในกิจการนี้คือฐานลูกค้า เขาขายในราคา ๒๐ ล้านบาท ปรากฏว่าคนซื้อไปที่ใส่บาตรอยู่ทุกวัน พวกคุณก็เห็นว่าเป็นต่างด้าว..!

พวกเราจะเห็นอยู่สองประการ ประการแรกก็คือคนต่างด้าวส่วนใหญ่แล้วเห็นว่าการอยู่บ้านเรานี่เป็นโอกาสทอง ค้าขาย เก็บเงินเก็บทองเอาไว้ มีโอกาสก็ซื้อกิจการ ถ้าพวกท่านช่างสังเกตหน่อยจะเห็นว่า ร้านขายโทรศัพท์มือถือเกือบ ๑๐ ร้านในตัวตลาดทองผาภูมิ เจ้าของเป็นต่างด้าวเกือบหมด..! เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าเขาทั้งหลายเหล่านี้สำนึกตัวว่าอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ถ้าไม่ขยัน ประหยัดกิน ประหยัดใช้ นอกจากตัวเองและญาติพี่น้องจะไม่รอดแล้ว โอกาสที่จะลืมตาอ้าปากเป็นหลักเป็นฐานก็ไม่มีอีกด้วย