[เถรี]

เพียงแต่ว่าส่วนหนึ่งที่เราต้องคำนึงไว้ก็คือว่ามนุษย์เราเป็นสัตว์สังคม โดยธรรมชาติแล้ว ไม่ว่าจะปลีกตัวออกจากผู้อื่นมากเท่าไรก็ตาม ก็ยังต้องมีการสังคมอยู่ ไม่ใช่สังคมวงเล็ก ก็เป็นสังคมวงใหญ่

ใครที่จะประเภทไปทำตัวเองโดดเดี่ยวอยู่ ถ้าหากว่าตั้งใจประพฤติปฏิบัติเพื่อรักษากำลังใจตนเองก็เป็นการดี แต่ถ้าไปทำตัวโดดเดี่ยวเพราะเข้ากับคนอื่นไม่ได้ นั่นก็น่าสงสารเกินไป..! เพราะว่าคนประเภทนี้มักจะแบกกิเลสไว้ท่วมหัว แต่ดันไม่รู้ ก็คือกิเลสที่คิดว่า "กูดีกว่า เพราะฉะนั้น..กูจะไม่ยุ่งกับพวกมึง" ลักษณะอย่างนั้นแสดงว่ากำลังใจแย่มาก แย่ตรงที่ว่าไม่สามารถที่จะปล่อยวางได้

ใครจะดีจะชั่วเป็นเรื่องของเขา เรามีหน้าที่ปรับปรุง กาย วาจา ใจ ของเราเอง ไม่ใช่ไปทำตัวแปลกแยกจากสังคม การทำตัวแปลกแยกจากสังคม ถ้าหากว่าคุณเป็นแกะดำในหมู่แกะขาว ก็ไม่มีปัญหา เพราะว่าแกะขาวไม่ไปทำอะไรคุณหรอก แต่ถ้าคุณทำตัวเป็นแกะขาวในหมู่แกะดำก็เตรียมเดือดร้อนได้ เพราะแกะดำเขาก็คงไม่ปล่อยให้คุณอยู่สบายคนเดียวแบบนั้นหรอก อย่างน้อย ๆ ไม่มีอะไรก็จิกกัดอยู่ทุกวัน ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านี้มันเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของคน และโดยเฉพาะเป็นธรรมชาติของผู้หญิงด้วย..!

กระผม/อาตมภาพเคยเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง เนื่องจากว่าวัดท่าซุงตอนนั้นมีแม่ชีอยู่แค่ ๓ รูป ก็คือแม่ชีชุลี อาตมะมิศร์ แม่ชีสงัด ประสมทอง แล้วก็แม่ชีเล็กที่ไม่ทราบนามสกุล มาจากวัดศรีรัตนาราม หลวงพ่อรักษ์ท่านฝากไว้ ถามว่า "ทำไมหลวงพ่อไม่บวชแม่ชีโกนหัว ?" ท่านบอกว่า "บวชไปก็ปวดกบาลเปล่า ๆ ผู้หญิงมักกำลังใจละเอียดไม่เข้าเรื่อง เรื่องเล็กเรื่องน้อยก็เก็บมาคิดหมด คิดเปล่า ๆ ไม่ว่า แต่พูดด้วย ถ้าหากว่ามีแม่ชีมาก ๆ มักจะเดือดร้อน อยู่กันลำบาก" ท่านจึงไม่เอาเลย

ตรงจุดนี้ที่วัดท่าขนุนของเรามีแม่ชีอยู่ เพราะอันดับแรกก็คือพื้นฐานเดิมมีมาอย่างนั้น ในเมื่อพื้นฐานเดิมมีมาอย่างนั้น เวลาคนจะบวชชี เขาก็จะไปหาดูว่าวัดไหนมีแม่ชีบ้าง ก็คือจะได้มีเพื่อน จึงมาอยู่รวมกันที่นี่ เพราะฉะนั้น..ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า ในทองผาภูมินี้ ถ้าหากว่าเป็นแม่ชีโกนหัวจริง ๆ วัดอื่นแทบจะหาทำยาไม่ได้เลย มีแต่ที่วัดท่าขนุนนี้เท่านั้น

แล้วส่วนหนึ่งก็มีคนที่เขาใช้คำพูดแรง ๆ ว่า "ไอ้พวกอยู่วัดไม่ปกติทั้งนั้น" นี่รวมกระทั่งพระเจ้าไปด้วยนะ..! เพราะฉะนั้น..ต้องพยายามทำตัวให้ปกติหน่อย ไม่อย่างนั้นแล้วคนเขาก็จะอาศัยคำนินทานี้ว่าต่อไปได้เรื่อย ๆ ถ้าเราทำใจได้ก็แล้วไป ทำใจไม่ได้ วันไหนเดี๋ยวก็ได้วางมวยกัน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)