[เถรี]

เมื่อพูดคุยกันจนหายคิดถึง ไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบที่ท่านไปผ่าตัดลำไส้มา ได้ยินว่าแข็งแรงขึ้นแล้ว แต่ว่ายังมีอาการแสบร้อนบริเวณบาดแผลอยู่ ซึ่งเป็นอาการปกติ เพราะว่าในบริเวณนั้น เส้นเลือดก็ดี เส้นประสาทก็ดี โดนผ่าตัดขาดไป เมื่อถึงเวลาเลือดลมวิ่งไปถึงจุดนั้น ไม่สามารถที่จะไปต่อได้ เกิดอาการอั้นขึ้นมาก็จะแสบร้อน แต่ว่าในช่วงนี้ยังไม่กระไรนัก ถ้าหากว่าช่วงอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ๆ จะรู้สึกเจ็บปวดแสบร้อนเป็นปกติ ซึ่งอาการทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราเห็นเป็นเรื่องปกติก็จบกัน แต่ถ้าเราเห็นไม่เป็นเรื่องปกติก็จะเครียดมาก

ท่านได้บอกว่าปัจจัยไทยธรรมที่กระผมถวายไปนั้น ท่านขอนำเข้ากองทุนสงฆ์อาพาธของทางวัดน้อย เพื่อเป็นการเลียนแบบปฏิปทาที่กระผม/อาตมภาพตั้งกองทุนรักษาพยาบาลรักษาพระภิกษุสามเณรวัดท่าขนุน

พวกเราได้เคยปรารภกันว่า ในเรื่องของการซ่อมก็ดี ในเรื่องของการสร้างก็ดี ในวัดวาอารามต่าง ๆ นั้น ถ้าหากว่าครูบาอาจารย์ที่ท่านมีชื่อเสียงเกียรติคุณ เป็นที่เคารพนับถือของประชาชน การหางบประมาณมาทำการนั้น ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ว่าพอไปถึงเจ้าอาวาสรูปถัดไป ก็มักจะเกิดปัญหา โดยเฉพาะถ้าหากว่าของเก่าสร้างเอาไว้มาก ของใหม่หรือเจ้าอาวาสใหม่นั้นก็จะต้องทำการบูรณปฏิสังขรณ์ เพื่อคงความเจริญรุ่งเรืองเอาไว้ให้เหมือนเดิม ซึ่งจำเป็นที่จะต้องใช้งบประมาณเป็นจำนวนมาก

ดังนั้น..เจ้าอาวาสเก่า ถ้าหากว่ามีชื่อเสียงเกียรติคุณมากพอ ก็ควรที่จะหากองทุนบูรณปฏิสังขรณ์วัดวาอารามทิ้งเอาไว้บ้าง เพื่อที่ให้ท่านที่มาทีหลังจะได้ไม่ต้องลำบากในการหาปัจจัยมาบูรณะวัดให้มั่นคงแข็งแรงเหมือนเดิม

หลังจากนั้นกระผม/อาตมภาพก็ได้ลาท่านออกมา กราบสังขารหลวงปู่เนียม วัดน้อย ซึ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้ง เมื่อกราบครูบาอาจารย์รับพรจากท่านเรียบร้อยแล้ว ก็เดินทางกลับยังที่พัก

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๔ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)