[เถรี]

ตรงนี้คำโบราณเขาว่า "แผ่สองสลึง" หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเพิ่มให้อีกเท่าตัวเป็น "แผ่สี่สลึง" เพราะว่าหมดสภาพจริง ๆ ดังนั้น..เวลาพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเข้าที่พัก ท่านจะล็อคประตูทุกครั้ง เพราะเกรงว่าคนจะไปเห็นตอนหมดสภาพแล้วตกใจ

กระผม/อาตมภาพเองก็โดนบรรดา พระ เณร แม่ชี ช่วยกันยำเละมาแล้ว เพราะว่าสภาพร่างกายไม่ไหว ก็ส่งใจไปพระนิพพาน แต่ทุกคนคิดว่าตายแล้ว ก็เลยช่วยกันเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่ชุบน้ำร้อน ช่วยกันถู เผื่อว่าร่างกายอุ่นขึ้น หลวงพ่อจะได้ฟื้น ถูเท่าไรก็ไม่ฟื้นหรอก เพราะว่าตอนนั้นใจทิ้งร่างกายไปแล้ว..!

ตี ๒ กว่ากลับมาอีกทีแสบไปทั้งตัว เพราะว่าเขาเล่นชุบน้ำร้อน ๆ ถูแบบไม่บันยะบันยัง คนอาการกึ่งสลบกึ่งตาย ก็ไม่รู้จะร้องจะโวยวายอย่างไร ? จึงทำให้หนังถลอกปอกเปิก จนกระทั่งทุกวันนี้พออากาศหนาวหรือว่าโดนเครื่องปรับอากาศก็จะคันมาก เพราะว่าผิวเสียมาตั้งแต่สมัยนั้น หมอแนะนำให้ทาโลชั่นรักษาผิว ก็ทาถึงบ้างไม่ถึงบ้าง เพราะว่าข้างหลังตัวเอง ถ้าไม่มีคนช่วยทาให้ บางทีก็คันคะเยอขึ้นเป็นผื่นเลย

นั่นก็คือสิ่งที่ไม่ได้เผลอ เข้าที่พักแล้วก็ล็อคประตู แต่ว่าทุกคนที่มีกุญแจช่วยกันปั๊มแจก..! รู้สึกเป็นเกียรติเป็นศรีมากที่มีกุญแจกุฏิหลวงพ่อ ก็เลยเปิดกุฏิได้ทุกคน..! สรุปว่าเป็นความโชคดีของกระผม/อาตมภาพเอง ที่มีลูกศิษย์โง่ ๆ ช่วยกันยำจนเละมาตั้งแต่ครั้งนั้น...!

ที่เล่าให้พวกเราฟังก็เพื่อบอกว่า สิ่งที่กระผม/อาตมภาพได้สอน ได้บอก ได้กล่าวไปนั้น บอกไปแค่ที่ตนเองทำมา ไม่ใช่ราคาคุย แต่ว่าทำมาจริง ๆ แม้กระทั่งเรื่องการสอนให้ทุกคนมีสติ ลำดับงาน จัดความสำคัญของปัญหา ก็ทำมาด้วยตัวเองมาตลอด ตั้งแต่ฆราวาสยันเป็นพระ จนทุกวันนี้คนเขาก็สงสัยว่า "หลวงพ่อเล็กทำงานมากมายมหาศาลขนาดนี้ในแต่ละวันได้อย่างไร ?" ก็บอกว่าพยายามทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด เพราะไม่เคยคิดว่าจะมีวันพรุ่งนี้..!

กำลังใจแบบนี้ ถ้าหากว่าใครทำได้จะมีความสุขอยู่เฉพาะหน้า เพราะว่าพรุ่งนี้ไม่มีสำหรับเราแล้ว เราทำวันนี้เต็มที่แล้ว "แหงนหน้าก็ไม่อายฟ้า ก้มหน้าก็ไม่อายดิน" พร้อมที่จะไปอยู่เสมอ

ขอฝากเรื่องทั้งหลายเหล่านี้เอาไว้ให้พระภิกษุสามเณร แม่ชี ตลอดจนกระทั่งฆราวาสหญิงชาย ไม่ว่าจะปฏิบัติธรรมอยู่ที่วัดท่าขนุนนี้ หรือว่าฟังอยู่ในต่างจังหวัด ต่างประเทศก็ดี พยายามค้นหาอารมณ์นี้ให้เจอแล้วยึดเกาะเอาไว้ให้ได้ ท่านจะมีโอกาสหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานอย่างที่ได้หวัง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๓๐ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)