[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๒๔ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพได้เดินทางไปยังมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถนนพหลโยธิน หมู่ที่ ๑ ตำบลลำไทร อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อบรรยายถวายความรู้แนวทางการปฏิบัติธรรม ให้กับนิสิตคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย จำนวน ๒๗๐ รูป/คน ซึ่งปฏิบัติธรรมอยู่ที่หอสมุดวิทยาลัยสงฆ์นานาชาติหรือที่เรียกย่อ ๆ ว่า IBSC

หลังจากนั้นแล้วก็ได้เดินทางไปเยี่ยมการปฏิบัติธรรมของนิสิตคณะสังคมศาสตร์ ที่ศาลาการเปรียญ ดร.อุไรศรี - คนึง สุขเกษม วัดมหาจุฬาลงกรณราชูทิศ ซึ่งนิสิตทั้งหลายที่ปฏิบัติธรรมอยู่สถานที่นั้นก็มีจำนวนหนึ่งที่ติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ โดยที่นิสิตบอกว่า เป็นเรื่องแปลกครับ พักอยู่ด้วยกันทั้งเต๊นท์ บางคนก็ตรวจเจอเชื้อไวรัส บางคนก็ตรวจไม่เจอ

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าเรามีความเข้าใจในเรื่องวิบากกรรม ก็จะรู้ว่าถ้าผลของวิบากกรรมไม่ได้ส่งผลถึงเรา ต่อให้อยู่ท่ามกลางคนหมู่มากที่เจ็บไข้ได้ป่วย เราเองก็จะไม่เป็นอะไร เหมือนกับกระผม/อาตมภาพที่ผ่านการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ มาตั้งแต่ระลอกแรกจนถึงปัจจุบัน โดยมีการดูแลผู้ป่วยอย่างใกล้ชิดถึง ๒ ครั้ง ๒ คราวด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้ติดเชื้อด้วยเลย

ไม่ใช่ว่าผลของวิบากกรรมไม่ได้ส่งผล แต่ว่าวิบากกรรมนั้นส่งผลให้กระผม/อาตมภาพเป็นโรคมาลาเรียเรื้อรัง ซึ่งเจ็บไข้ได้ป่วยอยู่เกือบจะทุกวันแล้ว ดังนั้น..โรคอื่น ๆ จึงเหมือนได้รับการยกเว้น กลายเป็นสิทธิพิเศษว่า คนที่ป่วยหนักกว่าแล้ว ไม่จำเป็นต้องป่วยในสิ่งที่น้อยลงมาอีก

เรื่องของการส่งผลของกรรมนั้นเป็น ๑ ใน ๔ เรื่องที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสเอาไว้ว่าเป็นเรื่องที่ไม่พึงคิด ก็คือ

พุทธวิสัย ความสามารถขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งประกอบไปด้วยทศพลญาณ ความสามารถของพระองค์นั้น ไม่มีใครที่สามารถรู้ทั่วถ้วนได้