[เถรี]

พอได้ยิน กระผม/อาตมภาพก็ฟิวส์ขาด ลงเรือประกาศเลย "ให้เวลาจนถึงเย็นนี้ มึงเก็บเครื่องมือทุกชิ้นขึ้น ไม่อย่างนั้นกูจะเก็บให้เอง..!" ไม่มีใครสนใจเลยสักคน เพราะว่าไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้ พอ ๒ ทุ่ม กระผม/อาตมภาพลงไปกวาดเรียบเลย ไอ้เจ้าพวกนั้นก็ฟูมฟายมาฟ้องหลวงพ่อ หลวงพ่อท่านบอกว่า "พระท่านทำหน้าที่รักษาของสงฆ์ อาตมายุ่งด้วยไม่ได้"

พอกระผม/อาตมภาพได้มาก็เผาทิ้งหมด เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะรู้ว่าเดี๋ยวก็มีไอ้พวกใจอ่อนเอาไปคืนเขา พวกคุณต้องเข้าใจว่า ตาข่ายดักปลาผืนหนึ่ง กว้าง ๒ เมตร ยาว ๑๐๐ เมตร เขาขึงเป็นรูปตัว Z ขวางแม่น้ำสะแกกรังหน้าวัด คนหนึ่งก็ ๓ ผืน กระผม/อาตมภาพลากมากองพะเนินเทินทึก เผาเรียบ..!

จนกระทั่งตอนหลัง พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกว่า "ให้เหลือไว้บ้าง จะได้มีหลักฐานว่าพวกนี้มาทำชั่วหน้าวัด" แล้วท่านก็สร้างพิพิธภัณฑ์เครื่องมือจับปลาไว้ที่ใต้ถุนวิหารท้าวมหาราชทั้ง ๔ ไม่รู้ว่ายังเหลืออยู่หรือเปล่า ? ขอให้รู้ว่านั่นเป็นวีรกรรมของกระผม/อาตมภาพเองเช่นกัน

แต่ก็ไม่ใช่เรื่องดีหรอก เพราะว่ามีสารพัดเรื่อง แล้วกระผม/อาตมภาพก็เป็นคนที่ค่อนข้างจะแรงด้วย ไอ้พวกนั้นมันก็ขู่ว่า "จะขายที่ขายบ้านมาเอาพระสึกให้ได้..!" กระผม/อาตมภาพบอกว่า "รีบทำเลย ตอนนี้กูบวชอยู่ กูทำได้แค่นี้ กูสึกเมื่อไร พวกมึงโดนหนักกว่านี้อีกหลายเท่า...!" เงียบสนิทไปเลย ก็ไม่มีอะไร..แค่มาเล่าความชั่วของตัวเองให้ฟังว่า ไอ้ที่ป่วยอยู่ทุกวันนี้ เกิดจากไอ้เรื่องที่ไปทำเอาไว้แบบนี้แหละ

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๖ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)