[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๑๑ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ สองวันที่ผ่านมา มีเหตุการณ์ "ผึ้งแตกรัง" แถว ๆ วุฒิสภา ซึ่งกระผม/อาตมภาพเองก็ยังสงสัยอยู่ว่าทำไม ? ก็คือเที่ยวไปไล่หาว่าใครเป็นคนผิด

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าโดยนิสัยของกระผม/อาตมภาพ นอกจากได้รับการอบรมมาแบบ "ไม่ฆ่าน้อง ไม่ฟ้องนาย ไม่ขายเพื่อน" แล้ว ส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือ "ทำผิดให้รู้จักรับผิด โดยเฉพาะรับผิดแทนผู้ใต้บังคับบัญชา" ไม่ใช่เที่ยวไปเสาะหาว่าใครผิดเพื่อเอาใจหลวงพ่อ..! ใครเป็นบุคคลที่ใหญ่ที่สุดในหน่วยงาน ก็ต้องถือว่าตัวเองเป็นผู้ผิด เพราะว่าดูแลลูกน้องไม่ดี ถึงได้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

การยอมรับผิด การขอโทษไม่ใช่เรื่องที่น่าละอาย แล้วการให้อภัยก็ไม่ใช่การให้ที่สิ้นเปลือง เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าขอโทษขออภัยกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น เรื่องก็จะจบเร็ว ไม่ใช่ไปไล่ถามหาว่าใครผิด ? ซึ่งไม่มีประโยชน์อะไร มีแต่จะสร้างนิสัยไม่ดีให้แก่ตัวเรา ก็คือผลักความผิดให้กับคนอื่น หรือว่ามองออกไปข้างนอก ทำให้ไม่สามารถที่จะแก้ไขและพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นได้

โดยเฉพาะถ้าหากว่าเป็นผู้ทรงเกียรติระดับประเทศ ก็เป็นที่น่าผิดหวังมากว่า ถ้าแค่การรับผิดแทนผู้ใต้บังคับบัญชายังทำไม่ได้ แล้วจะไปรับผิดชอบอะไรกับประเทศชาติของเรา ?

ตรงส่วนนี้เราสามารถที่จะนำเอาธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาใช้ได้ ก็คือ อัตตนา โจทยัตตานัง ให้กล่าวโทษโจทก์ตนเองเอาไว้เสมอ ไม่ใช่เที่ยวไปโทษคนอื่น แม้กระทั่งโทษฟ้าโทษดินไปรอบข้าง โดยไม่ได้คิดเลยว่า สิ่งที่เราทำต่างหากที่ผิด..!

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ กระผม/อาตมภาพได้รับการขัดเกลาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษี ฯ วัดท่าซุงเอาไว้หนักมาก ถามว่าหนักมากขนาดไหน ? ก็ถ้าหากว่าเป็นอย่างพระภิกษุสามเณรวัดท่าขนุน ก็คาดว่าคงสึกหนีไปเป็นร้อยครั้งแล้ว..! บรรดารุ่นพี่ ๆ ถึงขนาดย้ายหนีไปอยู่ที่อื่น เพื่อที่จะได้ไม่ต้องทำงานใกล้กับหลวงพ่อท่านมาเยอะแล้ว..!