[ดาราทอง]

นมัสการ พระอาจารย์เล็ก

ดิฉันขอวิธีวางใจให้ถูกต้องต่อกรณีนี้หน่อยค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันได้สั่งสินค้าเป็นของขวัญปีใหม่ให้อาจารย์ที่นับถือ และขอที่อยู่จัดส่งสินค้าผ่านลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดของท่าน เมื่อได้ที่อยู่ของอาจารย์ที่นับถือมาแล้ว ก็นำไปแจ้งผู้ขายให้จัดส่งสินค้าไปยังที่อยู่ท่านโดยตรง

อนึ่ง ดิฉันได้สั่งซื้อเพิ่มอีกชุดหนึ่งให้แก่ลูกศิษย์ท่านนี้ด้วย ด้วยดิฉันคิดว่า นึกถึงแต่ท่านอาจารย์ แต่ไม่เห็นคนรอบๆที่รับใช้ใกล้ชิด สำหรับดิฉัน คิดว่าไม่ดีนัก จึงสั่งซื้อเพิ่มอีกชุดนึงให้ลูกศิษย์ท่านนี้ด้วย โดยขอที่อยู่ของลูกศิษย์ท่านนี้ แล้วแจ้งให้ผู้ขายจัดส่งโดยตรงเช่นกัน

ทีนี้ บุรุษไปรษณีย์ที่นำจ่ายทำพัสดุ ems หาย บุรุษไปรษณีย์แจ้งกับลูกศิษย์ท่านนี้ว่า ทำพัสดุ ems หาย ขอชดใช้เงินคืนให้ แต่ลูกศิษย์ท่านนี้ไม่เอาเงินชดใช้ บอกว่ายกให้เอาบุญ

ดิฉันฟังแล้วไม่พอใจมาก เพราะดิฉันเป็นคนจ่ายเงินค่าสินค้า ซึ่งที่เลือกส่งแบบ ems เพราะว่ามีประกัน ถ้าพัสดุหาย ในเรื่องทางโลก เมื่อสินค้าหาย เราก็มีสิทธิ์เคลมค่าเสียหายคืน และเจตนาที่ให้ของเพราะต้องการให้ได้รับสินค้า เมื่อได้รับสินค้าแล้ว นำไปใช้ประโยชน์ตามคุณสมบัติของสินค้า

ดิฉันเข้าใจลูกศิษย์ท่านนี้เรื่องคิดแต่ว่าจะเอาบุญ เข้าใจระบบความคิดเขาว่า ในเมื่อดิฉันซื้อของให้เขา ของนั้นเป็นของเขาแล้ว เขาจะตัดสินใจ ทำอย่างไรก็ได้ เขาคิดอย่างนี้ และตัดสินใจยกหนี้ให้บุรุษไปรษณีย์ เขามีสิทธิ์ไหมคะ ?

แต่ดิฉันยังมีความรู้สึกโกรธและไม่พอใจมาก สำหรับเคสนี้ ดิฉันไม่สนใจเรื่องเอาบุญ ดิฉันคิดถึงความเป็นจริงทางโลกว่า เมื่อพัสดุหาย เรามีสิทธิ์เคลมค่าสินค้าที่เสียหายคืน ตามข้อตกลงการขนส่งสินค้า ระหว่างผู้ส่งสินค้าและบริษัทขนส่งพัสดุ

ปกติ ดิฉันเป็นคนแยกแยะดีชั่วบุญบาปเลวดีได้ แต่กรณีนี้ คิดไม่ออก วางใจให้ถูกไม่ได้เลยค่ะ เลยอยากจะได้คำชี้แนะจากพระอาจารย์เล็ก ว่าควรคิดอย่างไร วางใจอย่างไร จึงจะถูกต้อง ทั้งทางโลกและทางธรรมคะ ?

ด้วยความเคารพยิ่ง
ดาราทอง