[เถรี]

ในเรื่องของการปฏิบัติธรรม นอกจากปากคนแล้ว กิเลสมารต่าง ๆ ยังคอยทดสอบเราอยู่ตลอดเวลา ถ้าหากว่าความอดทนอดกลั้นไม่เพียงพอ ความพากเพียรไม่เพียงพอ อย่าหวังเลยว่าจะชนะกิเลสได้ เพราะว่ากิเลสมารนั้นเปรียบเหมือนกับแชมป์เปี้ยนโลก พอถึงเวลา ถ้าหากว่ามาท่านี้แล้วเราแก้ไขได้ เขาก็ไปท่าใหม่ ข้อสอบมีอยู่แค่ ๔ หัวข้อ รัก โลภ โกรธ หลง แค่นี้เอง แต่เขาสามารถออกเป็นข้อสอบย่อยได้เป็นล้าน ๆ ข้อ..!

เขาสามารถเอาคนทุกคน ของทุกชิ้น สัตว์ทุกตัว เป็นเครื่องมือในการทดสอบเราได้ทั้งหมด ถ้ารู้ไม่เท่าทัน เราก็เสียท่า โดยเฉพาะคนที่เรารักมากที่สุด จะสามารถสร้างความสะเทือนใจให้เราได้มากที่สุด โดยที่เขาเองก็ไม่รู้เสียด้วยซ้ำไปว่า สิ่งที่พูด สิ่งที่ทำนั้นเกิดจากมารดลใจ ส่วนตัวเราเองก็โกรธไปข้ามเดือนข้ามปี..!

ข้าวของทุกอย่างไม่ได้มีชีวิตจิตใจ แต่กลายเป็นเครื่องทดสอบของเราได้ บางคนกลับบ้านไปเห็นข้าวของวางเกะกะอยู่ ลูกหลานอาจจะหยิบมาเล่น มายก มาย้าย เราก็โมโหขึ้นหน้า เตะโครมเข้าให้ ว่า "ใครเอาอะไรมาวางเกะกะ ไม่รู้จักเก็บให้เรียบร้อย" แต่เราเองเสียท่าไปแล้ว ของไม่ได้มีชีวิตจิตใจแท้ ๆ ยังกลายเป็นเครื่องทดสอบเราได้

แม้กระทั่งสัตว์ทุกตัวก็เหมือนกัน บางทีเขาก็ไม่รู้ว่าที่ทำอย่างนั้นเป็นการรบกวนการปฏิบัติธรรมของเรา เลี้ยงหมาไว้ กำลังภาวนาดี ๆ หมาอาจจะหอนอาจจะเห่าไม่ยอมเลิก เลี้ยงแมวเอาไว้ กำลังภาวนาดี ๆ แมวอาจจะกระโดดขึ้นมาบนหัว..!

เรื่องพวกนี้ถ้าเราตั้งสติไม่ทัน ย่อมก่อให้เกิด รัก โลภ โกรธ หลง ได้ง่ายมาก แล้วเราก็สอบตก ขายหน้าเขาไปอีกนาน แต่ถึงท่านสอบได้ก็ได้เฉพาะตรงนั้น เขาก็จะมาในแง่มุมใหม่ จะว่าไปแล้วมารไม่ใช่ศัตรู แต่มารเป็นครูที่ขยันมาก ทดสอบเราทุกเวลา ทุกนาที ทุกวินาที ไปใส่ใจเมื่อไร ก็แปลว่าเราเสียท่าแล้ว

ดังนั้น..ในเรื่องของการปฏิบัติธรรมนั้น จำเป็นอย่างยิ่ง อันดับแรกเลยก็คือ เราต้องทรงฌานสมาบัติให้ได้ ต่ำสุดเป็นปฐมฌาน เพราะว่าบุคคลที่ทรงฌานได้ รัก โลภ โกรธ หลง จะโดนกำลังของฌานสมาบัติกดดับไปชั่วคราว กิเลสต่าง ๆ เกิดขึ้นไม่ได้