[เถรี]

กระผม/อาตมภาพไปนึกถึงมหาปุริสวิตก ๘ ประการ ของพระอนุรุทธเถระที่ท่านบอกว่า พระธรรมวินัยนี้เป็นของผู้มักน้อย สันโดษ ยินดีในการปลีกตัวออกจากหมู่ เป็นผู้ยินดีในธรรมอันไม่เนิ่นช้า ลองไปหาอ่านดู ปัจจุบันนี้กระผม/อาตมภาพไม่สามารถทำตามนั้นได้อีกแล้ว ไปไหนคนก็รู้จัก สมัยก่อนพอเขาถาม "หลวงพ่อเล็กใช่ไหมครับ ?" "พระอาจารย์เล็กใช่ไหมครับ ?" กระผม/อาตมภาพก็ชี้ไปข้าง ๆ โน่น บอกว่า "โน่น..รูปโน้น" สมัยนี้ไม่ได้แล้ว พอถึงเวลาชี้ไปทางอื่น เขาบอกว่า "ผมดูรูปในเฟซบุ๊กมาแล้วครับ" ก็เป็นอันว่าเดี้ยง..! ปฏิเสธไม่ออก

วันนี้นั่งลงไป ปกติแล้วทางเจ้าภาพก็จะขอให้จารแผ่นชนวน เพื่อเอาไว้ใช้ในงานต่อไป แต่ปรากฏว่าทีมเจ้าภาพ ๘ คนเล่นขอคนละแผ่นเลย..! กระผม/อาตมภาพมั่นใจเลยว่าไม่ได้เอาไปใช้ในการทำเป็นชนวน แต่เขาจะเอาไปใช้ส่วนตัว น่าจะม้วนเป็นตะกรุดหรือว่าอะไรก็ได้

อีกคนหนึ่งก็ควักยันต์เกราะเพชรรุ่น ๒ วัดท่าขนุนออกมา บอกว่า "ขอลายมือหลวงพ่อหน่อยครับ" จะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะว่าเขาเป็นเจ้าภาพ ก็ต้องเขียนให้กับเขาไป

อีกรายหนักกว่านั้นอีก ให้ลบผง ซึ่งการลบผงนั้นเราต้องตั้งสมาธิสูงที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ เสร็จแล้วก็เขียนไปลบไป แต่คราวนี้ว่าการลบผงปกติก็ว่าไล่กันไป ตั้งแต่อิทธิเจ ปถมัง ตรีนิสิงเห มหาราช พุทธคุณ อะไรประมาณนี้ คราวนี้มาขอลบแค่ตรงนั้น ก็ต้องขอบารมีพระสงเคราะห์ จึงข้ามขั้นตอน กลายเป็นผงพุทธคุณไป ปรากฏว่าเพื่อนฝูงในกลุ่มไลน์เห็นเข้า บอกว่า "เดี๋ยวต้องไปขอหลวงพ่อเล็กช่วยลบผงให้บ้าง จะได้เก็บไว้สร้างวัตถุมงคลของวัดตัวเอง" กระผม/อาตมภาพได้ยินเข้า ก็ได้แต่นึกว่า "แล้วแต่เวรแต่กรรมก็แล้วกัน..!"

ครูบาอาจารย์หลายต่อหลายท่าน เมื่อถึงวาระที่ชื่อเสียงปรากฏ บางท่านต้องรับงานหัวไม่วางหางไม่เว้น เวลาจะพักก็ไม่มี ท่านทั้งหลายลองนึกถึงสมัยหลวงพ่อคูณ (พระเทพวิทยาคม, คูณ ปริสุทฺโธ) วัดบ้านไร่ เขาถึงขนาดเช่าเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัว เพื่อที่จะรับหลวงพ่อคูณไปให้ทันงานของตัวเอง แล้วคุณรู้ไหมว่าค่าใช้จ่ายครั้งละหลายแสนบาท..! แต่กระผม/อาตมภาพไม่เห็นเจ้าภาพท้อสักราย รายนี้เฮลิคอปเตอร์ลง เข้าพิธีเสร็จสรรพเรียบร้อย รายโน้นเอาเฮลิคอปเตอร์มารับต่อ ได้แต่หวังว่ากระผม/อาตมภาพคงจะไม่เฮงถึงขนาดนั้น..!

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ต้องบอกว่า ถ้าถึงวาระ ก็เหมือนอย่างกับไฟที่จุดขึ้นมาในที่มืด จะไม่ให้คนเห็นแสงสว่างย่อมเป็นไปไม่ได้

กระผม/อาตมภาพได้นิมิตมาหลายสิบปีแล้วว่า เห็นบรรดาผู้คน ไม่ว่าจะคนไทย คนต่างชาติ หลั่งไหลกันไปขุดคุ้ยกองสมบัติกองมหึมา ด้วยความสงสัยก็เลยถามเขาว่า "หาอะไรกัน ?" เขาบอกว่า "หาแก้ววิเศษ ๓ ดวง" คราวนี้แต่ละคน บางคนก็ขุดคุ้ยกันเป็นวันจนแทบจะหมดสภาพแล้ว กระผม/อาตมภาพอยากรู้เห็น ก็เลยเข้าไปเขี่ย ๆ ดู ไม่กี่ทีก็เจอผอบใบหนึ่ง พอเปิดออกมาก็เจอดวงแก้วอยู่ข้างใน ๓ ดวง..!

แต่คราวนี้ความซวยมาถึงตรงที่ว่าปิดฝาไม่ทัน รัศมีดวงแก้วสาดออกไปทั่วแล้ว แล้วคนทั้งหมดก็รุมเข้ามา หลังจากนั้นภาพก็ตัดไปแค่นั้น เพราะว่านิมิตมักจะมาแบบไม่มีต้นไม่มีปลาย อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป เราบังคับไม่ได้ เลยไม่เห็นว่าตอนจบเป็นอย่างไร ก็ได้แต่นึกท้อในชะตากรรมของตัวเองเหมือนกัน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๙ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)