[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๒ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ ภารกิจสำคัญในวันนี้ของกระผม/อาตมภาพก็คือ บรรยายให้กับนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุอำเภอทองผาภูมิ (รุ่นที่ ๓) ซึ่งมารับฟังการบรรยายและทัศนศึกษานอกที่ตั้ง โดยหัวข้อที่ต้องบรรยายก็คือ หลักธรรมสำหรับใช้ในชีวิตประจำวัน

กระผม/อาตมภาพก็เน้นในเรื่องของความมีสติ เพราะว่าผู้สูงอายุหลายท่านมักจะลืมไปว่าตนเองนั้นชรามากแล้ว โดยเฉพาะตัวกระผม/อาตมภาพ ดังนั้น..อาจจะเผลอไปทำอะไรหนัก ๆ โดยคิดว่าตนเองยังหนุ่มยังสาวอยู่ ทำให้มีโอกาสเจ็บไข้ได้ป่วย หรือว่าเกิดอาการสภาพร่างกายรวนขึ้นมาได้ อีกส่วนหนึ่งก็คือให้เน้นในเรื่องของสังคหวัตถุ ๔ ก็คือ ๑. ต้องรู้จักแบ่งปันกับคนอื่น ๒. รู้จักทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม ๓. มีวาจาที่เหมาะสมกับกาลเทศะ และท้ายที่สุดก็คือ ๔. เอาใจเขามาใส่ใจเรา

หลังจากนั้นก็ได้นำพานักเรียนผู้สูงอายุเดินขึ้นไปไหว้พระพุทธเจติยคีรี ซึ่งมีบันได ๒๙๓ ขั้น จากที่ผู้สูงอายุไม่เคยคิดจะขึ้นไปกันเลย เมื่อได้รับกำลังใจจากกระผม/อาตมภาพว่าให้ขึ้นไปดูว่า ทองผาภูมิของเรานั้น หน้าตาเปลี่ยนแปลงไปถึงขนาดไหนแล้ว ? หลายคนเมื่อขึ้นไปถึงก็ตื่นเต้นมาก

บางคนก็บอกว่า ไม่นึกเลยว่าหลวงพ่อจะพัฒนาวัดท่าขนุนและรอบบริเวณได้ถึงขนาดนี้ บางท่านก็บอกว่า เคยขึ้นมาครั้งเดียวในสมัยที่เพิ่งจะสร้างเสร็จใหม่ ๆ แล้วก็ไม่ได้ขึ้นมาอีกเลยจนถึงวันนี้ ก็แปลว่า ท่านทั้งหลายเหล่านั้นได้ขึ้นมาเมื่อ ๓๐ กว่าปีที่แล้ว เพราะว่าพระพุทธเจติยคีรี สร้างเสร็จและฉลองในปี ๒๕๓๔ ปีนี้เป็นปี ๒๕๖๕ แล้ว

เมื่อถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันเรียบร้อย ทุกคนก็เดินทางลงจากยอดเขา สำหรับผู้สูงอายุแล้ว ขาลงเป็นเรื่องที่ยากกว่าขาขึ้น เพราะว่าต้องอาศัยกำลังขาในการยั้งตัวเองลงมาทีละขั้น บุคคลที่กล้ามเนื้อไม่แข็งแรงอาจจะมีการอ่อนล้า หัวเข่าพับลง ทำให้เกิดอุบัติเหตุตกบันไดได้ กระผม/อาตมภาพจึงย้ำกับทุกคนว่าให้เกาะราวบันได้ลงด้านข้างทั้ง ๒ ฝั่ง อย่าได้เลียนแบบกระผม/อาตมภาพที่เดินลงตรง ๆ เพราะว่าความแข็งแรงนั้นต่างกัน

กระผม/อาตมภาพเดินขึ้นยอดเขาพระพุทธเจติยคีรีใช้เวลาประมาณ ๔ นาทีครึ่งเท่านั้น แต่ว่าในวันตักบาตรเทโว ๒๕๖๕ เนื่องจากว่าอดข้าวมาจากการเข้ากรรมฐาน ๓ วัน ครั้งล่าสุดที่ผ่านมาจึงใช้เวลาในการเดินขึ้นไปจนถึงด้านบนเกือบ ๗ นาที..!