[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๕ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพได้ไปเป็นประธานสงฆ์ในงานทอดกฐินสามัคคีของวัดวังปะโท่ หมู่ที่ ๘ ตำบลห้วยเขย่ง อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งลูกศิษย์รุ่นแรก คือ พระครูปลัดปรีชา จิรนาโค, ดร. ไปเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่นั่น

เมื่อไปถึง ปรากฏว่าทางพระครูปลัดปรีชา, ดร. ได้จัดให้พระทั้งหมดนั่งอยู่บนอาสนะสงฆ์ กระผม/อาตมภาพจึงต้องให้พระครูปลัดปรีชา, ดร. ท่านนั่งหัวแถว

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าเป็นธรรมเนียมเลยว่า ในพิธีรับกฐินนั้น ไม่ว่าจะมีผู้อาวุโสพรรษามากกว่าเท่าใดก็ตาม เจ้าอาวาสต้องนั่งหัวแถวเสมอ

พระครูปลัดปรีชา, ดร. ตอนแรกก็ไม่ยอมนั่งหัวแถว จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพต้องดุเอาว่า "นี่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติกันมาช้านานแล้ว ถ้าหากว่าต้องการให้ผมนั่งเป็นประธาน ก็ต้องจัดที่นั่งไว้ต่างหากข้างล่าง แต่ถ้าให้นั่งรวมกันข้างบนทั้งหมด คุณก็ต้องอยู่หัวแถวตามธรรมเนียม"
เรื่องพวกนี้บางทีเราท่านทั้งหลายก็นึกไม่ถึง เพราะว่าเรื่องบางอย่างก็เป็นแบบธรรมเนียมเฉพาะของทางคณะสงฆ์ ซึ่งญาติโยมทั้งหลายบางทีก็ไม่เข้าใจ แล้วอาจจะคิดว่าพระสงฆ์ของเราปฏิบัติผิดพลาดไปอีกต่างหาก

อีกส่วนหนึ่งก็คือว่า กระผม/อาตมภาพนั้นใส่หน้ากากอนามัยติดตัวอยู่เสมอ เนื่องเพราะว่าระยะนี้งานทอดกฐินสามัคคีทำให้หลายวัดเกิดการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ แล้วพระสงฆ์วัดท่าขนุนที่ไปช่วยงานในวัดสาขาต่าง ๆ ก็นำเอาเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ กลับมาเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่พระภิกษุ สามเณร แม่ชี และฆราวาสที่วัดท่าขนุน ซึ่งตอนนี้ก็มีพระภิกษุสามเณรติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ จำนวน ๖ รูป และฆราวาสอีก ๑ คน

ทางด้านคณะ อสม.ตำบลท่าขนุน นำโดยคุณสายใจ สินค้าประเสริฐ หัวหน้าคณะ อสม.ได้มาทำการตรวจคัดกรองให้อยู่เนือง ๆ ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็ต้องขอเจริญพรขอบพระคุณทางคณะ อสม.ตำบลท่าขนุนเอาไว้ ณ ที่นี้ด้วย