[เถรี]

สำหรับช่วงประมาณ ๒ - ๓ วันที่ผ่านมา อยู่ดี ๆ กระผม/อาตมภาพก็มีประสบการณ์ที่นึกไม่ถึง ก็คือมีโยมท่านหนึ่งทำไม้เท้ากลึงมาจากงาช้าง หัวไม้เท้าแกะเป็นรูปท่านปู่ท้าวเวสสุวรรณยืนถือกระบองมาถวาย ด้วยความเคยชินกระผม/อาตมภาพ เมื่อลงน้ำมัน ลงขี้ผึ้งเสร็จสรรพเรียบร้อย ก็ซุกเอาไว้ใต้ที่นอน ถ้าถามว่าทำไมต้องซุกเอาไว้ใต้ที่นอน ? ก็เพราะว่าส่วนใหญ่งาช้าง ถ้าโดนไอตัวคนแล้วจะเปลี่ยนสีสวยมาก ก็คือแทนที่จะเป็นสีขาวก็จะเป็นสีเหลืองอ่อน

แต่คราวนี้ปรากฏว่าพอซุกเข้าไปแล้ว คืนนั้นตอนนอน พอกระผม/อาตมภาพเอนตัวลงไป รู้สึกมีอาการเหมือน "โดนผีอำ" ขยับตัวไม่ได้ เรื่องของอาการผีอำนั้นมี ๒ อย่างด้วยกัน อย่างแรกก็คือท่านที่เรามองไม่เห็นตัว แต่ไม่ใช่ผี เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วพวกเรานั้น อะไรที่มองไม่เห็นก็เหมาเป็นผีไปหมด ท่านเหล่านี้สามารถเป็นได้ตั้งแต่พระบนพระนิพพาน ลงมายันผีเล็กผีน้อยทั่วไป

อีกประการหนึ่งเกิดจากเลือดลมของเราเดินไม่สะดวก ถ้าเลือดลมเดินไม่สะดวกนี่ง่ายมาก จะรู้สึกเหมือนมีอะไรดำ ๆ ใหญ่ ๆ กดทับเราอยู่ แค่พยายามหายใจยาว ๆ สัก ๒ - ๓ ครั้งก็ดิ้นหลุดได้แล้ว

กระผม/อาตมภาพขยับดิ้นหลุดแล้ว ปรากฏว่าพอนอนลงก็เป็นอีก ๒ ครั้ง ๓ ครั้งด้วยกัน ท้ายที่สุดก็นึกขึ้นมาได้ ตอนแรกก็เข้าใจว่าไอ้การที่เราลงน้ำมัน ลงขี้ผึ้งไป ภาวนาไป เป็นการเสกไปในตัว แล้วไปนอนทับท่านเอาไว้ ทำให้ท่านไม่ชอบใจหรืออย่างไร ? ก็เลยตั้งใจภาวนากรณียเมตตสูตร

ปรากฏว่าปกติดี พอตอนเช้ามาดูใหม่ถึงได้เข้าใจ เพราะว่าใต้หมอนของกระผม/อาตมภาพที่ในสำนักงาน ก็คือ มีดหมอบรมครูปราบไตรโลก ของ หลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว เอารูปท้าวเวสสุวรรณไปยัดไว้ใต้มีดหมอแบบนั้นย่อมเจริญ..!

มีดหมอหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว เป็นมีดหมอที่ได้รับความเชื่อถือจากบุคคลที่ทราบประวัติ ดีไม่ดีจะมากกว่าของหลวงปู่เดิม วัดหนองโพธิ์ด้วย โดยเฉพาะประวัติที่เล่าสืบต่อกันมาว่า หลวงปู่ยิ้มได้ถวายมีดหมอให้เสด็จในกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ที่เสด็จไปศึกษาวิชาการต่าง ๆ จากหลวงปู่ท่าน

คราวนี้เมื่อเสด็จกลับกรุงเทพฯ โดยล่องไปตามแม่น้ำแม่กลอง เสด็จในกรมฯ ท่านเห็นว่ามีดหมอหลวงปู่ยิ้มเป็นฝีมือช่างชาวบ้าน สวยไม่ถูกพระทัย พระองค์ท่านก็เลยหย่อนลงน้ำทิ้งไปเลย ปรากฏว่ามีดหมอวิ่งทวนน้ำกลับไปวัดหนองบัวต่อหน้าต่อตา..! เรื่องของเรื่องก็เลยกลายเป็นที่เลื่องลือ พระองค์ท่านต้องให้เรือกลไฟวกกลับไปวัดหนองบัว กราบขอขมาหลวงปู่ แล้วขอรับมีดหมอคืนไป