[หยาดฝน]

หายใจเข้า..ภาพพระเล็กลง ๆ ไปอยู่ในท้อง
หายใจออก..ภาพพระใหญ่ขึ้น ๆ ไปอยู่บนศีรษะ
หายใจเข้า..ภาพพระเล็กลง ๆ ไปอยู่ในท้อง
หายใจออก..ภาพพระใหญ่ขึ้น ๆ ไปอยู่บนศีรษะ

อย่าใช้สายตาเพ่งภาพพระ เพราะว่าเรากำหนดรู้เห็นภาพพระด้วยใจ ไม่ใช่เห็นด้วยตา ถ้าเราไปเพ่งภาพพระลักษณะนั้น บางคนเมื่อเลิกปฏิบัติธรรมแล้วจะปวดหัวมาก เกิดความเครียดมาก เรานึกถึงภาพพระเหมือนนึกถึงบ้าน นึกถึงสิ่งของของเราที่คุ้นเคย นึกถึงเพื่อนฝูงพี่น้องที่เราคุ้นเคย จะรู้สึกว่าเห็นได้อย่างชัดเจน แต่ไม่ใช่เห็นด้วยตา

การกำหนดภาพพระไม่มีสายตามายุ่งเกี่ยวด้วย แค่เรานึกถึงภาพพระไหลตามลมหายใจเข้าไป ไหลตามลมหายใจออกมา
หายใจเข้า..ภาพพระไหลผ่านอก ลงไปอยู่ในท้อง
หายใจออก..ภาพพระไหลผ่านอก ขึ้นไปอยู่บนศีรษะ