วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๐ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ พระใหม่เริ่มผ้าเหลืองร้อน อยู่ไม่ติด มาถามกระผม/อาตมภาพว่า โดนกามราคะรบกวนมาก ทรมานมาก ก็เป็นเรื่องปกติ..!
เคยบอกไปตั้งแต่ก่อนบวชแล้วว่า ถ้าหากว่ากิเลสเปรียบเหมือนกับเสือ ในชีวิตฆราวาสก็คือเขาเอาเสือตัวนั้นปล่อยไว้ในป่ากับเรา บางทีเดินทั้งปีไม่เจอเสือเลย แต่การบวชพระ คือเขาเอาเสือตัวนั้นยัดไว้ในกรงแคบ ๆ กับเรา ก็ต้องโดนเสือกัดอยู่ทุกวัน
เรื่องของ รัก โลภ โกรธ หลง เป็นเรื่องที่แปลกมาก คือถ้าเรามีโอกาส บางทีก็ไม่เกิด แต่พออยู่ในสภาพของความเป็นพระ ในสภาพของนักบวชที่เราจะต้องควบคุมให้อยู่ในกรอบ ดันเกิดได้เกิดดี จนกระทั่งฝรั่งเขาเอาไปเขียนว่า ถ้าใครอยากรู้ว่าตัวเองมีกามราคะเท่าไรให้ไปฝึกกรรมฐาน เพราะว่าทันทีที่ใจของเราสงบ กิเลสจะรู้ว่าใกล้จะตายแล้ว ก็จะดิ้นรนสุดกำลัง ก็แปลว่าใครก็ตามที่โดนกามราคะเล่นงานอยู่ ความจริงคุณมาถูกทางแล้ว..!
การปฏิบัติธรรมก่อให้เกิดความร้อนในการเผากิเลส ที่เรียกเป็นภาษาบาลีว่า ตบะ คราวนี้กิเลสมีมายามาก พอถึงเวลา กิเลสอาศัยเราอยู่ ก็จะทำให้เราเข้าใจผิดว่ากิเลสก็คือเรา ในเมื่อเราสร้างตบะ เผาจนกิเลสจะตาย ก็ทำให้เราเข้าใจผิดว่าตัวเรานี่แหละที่จะตาย แล้วเราก็มักจะไปรามือปล่อยให้กิเลสหลุดรอดไปได้ แล้วกลับมากัดเราใหม่ทุกที
ความจริงจะว่าไปแล้ว วิธีแก้ง่ายนิดเดียว เพียงแต่ว่าพวกเราสติไม่ทัน ปัญญาไม่ถึง สมาธิไม่พอ เหมือนกับคนอยากได้ของสักชิ้นหนึ่ง แต่เงินไม่พอ ทำอย่างไรก็ซื้อไม่ได้ ก็เพราะว่ากิเลสเป็นสมบัติของร่างกายนี้ ตราบใดที่เรามีร่างกาย เราต้องมี รัก โลภ โกรธ หลง เป็นปกติอยู่แล้ว ทำอย่างไรที่เราจะแยกให้ออกว่า กิเลสเป็นสมบัติของร่างกาย ส่วนตัวเราคือจิต แยกออกเมื่อไร ก็ต่างคนต่างอยู่ เราไม่ไปยุ่งด้วย กิเลสก็ทำอะไรเราไม่ได้
ฟังดูเหมือนกับง่าย แต่เมื่อสักครู่กระผม/อาตมภาพว่าอะไร ? สติ สมาธิ ปัญญาของพวกท่านทั้งหลายไม่พอสักอย่างหนึ่ง จึงโดนกิเลสตีตายชักอยู่ฝ่ายเดียว มีทางเดียวก็คือเราต้องสู้ ด้วยการตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะในส่วนของสมาธิ ถ้าเราภาวนาจนกำลังใจทรงตัว จะสังเกตว่า รัก โลภ โกรธ หลง เกิดไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่เราอยู่กับลมหายใจเข้าออก
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ? ก็เพราะว่า รัก โลภ โกรธ หลง เกิดจากการที่เราไปให้ท้าย ไปเปิดประตูรับโจรเข้าบ้านมาปล้นเราเอง ถ้าท่านทั้งหลายสังเกตจะเห็นว่า ตัวเราเวลาคิด ถ้าไม่ไปหวนหาอาลัยอดีต ก็จะไปฟุ้งซ่านในอนาคต
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 21-07-2022 เมื่อ 02:11
|