[เถรี]

ก็แปลว่าในเรื่องของหมอดูนั้น นอกจากมีหลักการอะไรมากมายแล้ว ต่อให้เรื่องไม่ดี ก็ยังต้องพยายามพูดให้กำลังใจ เพราะว่าส่วนที่สำคัญที่สุดของคนก็คือกำลังใจ ถ้ากำลังใจบอกว่าดี ก็จะกลายเป็น มโนมยา คือสำเร็จด้วยใจ

อย่าลืมบาลีที่ว่า มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา ธรรมทั้งหลายย่อมมีใจเป็นหัวหน้า มโนเสฏฺฐา สูงสุดก็ที่ใจ มโนมยา สำเร็จก็ที่ใจ

ดังนั้น...ถ้าหากว่าเราไปหาหมอดู แล้วหมอดูบอกว่าไม่ดี ความจริงเรื่องที่ไม่ดีอาจจะแค่ ๑๐ เปอร์เซ็นต์ ๒๐ เปอร์เซ็นต์ แต่กลับมาซ้ำหนักถึง ๗๐-๘๐ เปอร์เซ็นต์ หรือ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ที่ตัวเราเอง เพราะว่าตัวเราจะไปคิดตอกย้ำกับตัวเองว่า "ไม่ดี..ไม่ดี..ไม่ดี" อยู่ตลอด กลายเป็นเราแช่งตัวเราเอง แล้วกลายก็เป็นมโนมยา คือสำเร็จด้วยใจ เราทำตัวเราเอง..!

อย่างที่กระผม/อาตมภาพเคยบอกกับพวกเราว่า อะไรเกิดขึ้นกับกระผม/อาตมภาพ อย่างเขม่นตาซ้าย โบราณเขาว่า "เขม่นตาซ้าย ร้ายจะมา" ของกระผม/อาตมภาพนะหรือ ? "เขม่นตาซ้าย ลาภใหญ่จะมา ถ้าเขม่นตาขวา ลาภใหญ่ยิ่งกว่านั้นจะมา" แล้วไอ้คนกำลังใจแบบนี้ ดวงจะไปทำอะไรได้ ก็แปลว่าในเรื่องของหมอดูนั้น สำคัญที่สุดอยู่ที่กำลังใจของเราเอง โดยเฉพาะถ้าเขาบอกว่าไม่ดี แล้ววิธีแก้ไขก็มักจะราคาแพง

กระผม/อาตมภาพขอยืนยันว่า วิธีแก้ไขที่ดีที่สุดก็คือ ให้ตั้งใจสมาทานศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ได้ศีล ๘ ยิ่งดี จากนั้นตั้งหน้าตั้งตาภาวนาสักเช้าชั่วโมงหนึ่ง เย็นชั่วโมงหนึ่ง ติดต่อกันไปสัก ๗ วัน แล้วอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรไป ไอ้ที่บอกไม่ดีแค่ไหนก็รอดได้ เพราะว่าเรื่องของ ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นบุญใหญ่ที่สุดในพระพุทธศาสนา สามารถที่จะผ่อนหนักเป็นเบา จากเบาเป็นหาย เคราะห์กรรมต่าง ๆ ตามได้ยาก

แต่ส่วนใหญ่แล้ว คนเราไม่ชอบอะไรที่ลำบาก ให้ทำเองก็บอกว่าไม่ไหว มักง่าย หมอดูเขาแนะนำอะไรก็ไปทำแทน อย่างระยะนี้อะไรนะ ? "ยิ่งเมามากเท่าไรก็ยิ่งได้ลาภมากเท่านั้น" ใช่ไหม ? ลองไปเชื่อดูสิ อันดับแรก...ก่อนที่มึงจะเมา เงินก็หายจากกระเป๋าไปแล้ว เพราะว่าต้องไปซื้อเหล้าซื้อเบียร์

อย่างที่กระผม/อาตมภาพเคยใช้คำพูดแรง ๆ ว่า "ใช้หัวแม่ตีนตรองดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่" แต่คนเราที่สร้างเวรสร้างกรรมมา กลับกลายเป็นว่ามีความเห็นเป็นมิจฉาทิฎฐิ แล้วก็ไปเชื่อ ไปคล้อยตามเขา

ดังนั้น...บางเรื่องต้องบอกว่าเป็นเรื่องของเวรของกรรม บุคคลที่สร้างบุญเอาไว้ดี ถึงจะได้พบครูบาอาจารย์ที่ดี หรือว่าพบแต่เรื่องดี ๆ ส่วนที่เหลือก็แล้วแต่เวรแต่กรรม ไปจัดการกันเองก็แล้วกัน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๙ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)