[เถรี]

ในเมื่อลำดับความสำคัญในลักษณะอย่างนี้ ท่านเจ้าของงานย่อมไม่พอใจ เพราะว่าเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของโลก ก็คืองานของกูต้องสำคัญที่สุด หลายต่อหลายที่ก็เป็นแบบนี้ นี่เป็นประการแรกว่า กระผม/อาตมภาพติดงานสำคัญที่จัดอยู่ แล้วก็เชื่อว่าคงไม่มีงานอะไรที่สำคัญไปกว่านั้นได้ เพราะว่าเป็นเรื่องของการจัดงานปฏิบัติธรรมเฉลิมพระเกียรติ ถวายเป็นพระราชกุศลแด่สมเด็จพระนางเจ้าสุทิดาฯ พระบรมราชินี

ความจริงอยากจะถามกลับไปเหมือนกันว่า "คุณเห็นว่างานของคุณสำคัญกว่างานตรงนี้จริง ๆ หรือ ?" แต่ก็ไม่อยากที่จะไปสร้างกายกรรม วจีกรรมอะไรมากมาย เมื่อบอกปฏิเสธไปแล้ว คุณจะฟังเหตุผลหรือไม่ฟังเหตุผล กระผม/อาตมภาพก็วางสายแล้ว

ประการที่ ๒ ก็คือ ไม่มีการติดต่อมาล่วงหน้ามาก่อนเลย มีหนังสือนิมนต์มาถึงก็กระชั้นชิดกับงานมากแล้ว อย่าลืมว่าตัวกระผม/อาตมภาพนั้น หลายคนนิมนต์ข้ามปียังไม่ได้ตัวเลย ติดต่อก็ไม่ติดต่อมาก่อน มีหนังสือฉบับเดียว เหมือนอย่างกับชี้นิ้วสั่งให้ไปร่วมงาน อยากจะถามเหมือนกันว่า "สำคัญตัวเองผิดขนาดนั้นเลยหรือ ?" แต่ก็ไม่อยากให้มีเวรมีกรรมผูกพันกันมากมาย จึงได้แต่ปฏิเสธไปเท่านั้น

ที่เอาเรื่องนี้มาเล่าก็เพราะว่าไม่อยากให้พวกเราทุกคนอยู่ในลักษณะอย่างนั้น โดยเฉพาะการทำงานเพื่อคณะสงฆ์ หรือทำงานเพื่อวัด เราต้องคำนึงถึงส่วนรวมเป็นใหญ่ ไม่ใช่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของโลก

เหมือนอย่างที่มีพราหมณ์เข้าไปแสดงทัศนคติต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า "ข้าแต่สมณโคดม ข้าพเจ้ามีความเห็นว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ข้าพเจ้าไม่ชอบใจทั้งหมด" พระพุทธเจ้าได้ตรัสตอบไปว่า "ถ้าอย่างนั้นท่านก็ต้องไม่ชอบใจแม้กระทั่งตัวของท่านเองด้วย..!"

แต่ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ จะว่าไปแล้วก็ยังมีคนเป็นจำนวนมาก ที่ยังแบกกิเลสอยู่ในลักษณะนี้เป็นปกติ เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของโลก ไม่ได้สนใจว่าคนอื่นเป็นอย่างไร ขาดหลักธรรมในข้อสมานัตตตาเป็นอย่างมาก