[เถรี]

สมัยที่กระผม/อาตมภาพฝึกมาถึงตรงนี้ใหม่ ๆ ใครทำอะไรรอบบ้านก็รู้หมด ทั้ง ๆ ที่ตัวเองหลับ และเป็นจุดที่นักปฏิบัติธรรมต้องทำให้ถึง เพราะว่าตรงนี้คือ พุทโธ คือ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

ทำไมถึงต้องมาถึงตรงจุดนี้ ? ก็เพราะว่าพวกเรานั้น ถ้าหากว่าตอนตื่นอยู่ พยายามปฏิบัติซักซ้อมในหลักธรรมต่าง ๆ ก็จะมีสติ รู้เท่าทันกิเลสบ้าง หักห้ามใจตนเองไม่ให้ละเมิดศีลได้ ประคับประคองกำลังใจไม่ให้บกพร่องเพราะอารมณ์ รัก โลภโกรธ หลง ได้ แต่เผลอหลับเมื่อไรก็เป็นเรื่อง เพราะว่ากิเลสกินเราทั้งตื่นและหลับ

บางคนตื่นอยู่ ระมัดระวังสุดชีวิต มดสักตัวก็ไม่กล้าเหยียบ นอนหลับไป ฝันว่าฆ่าเขาเป็นกองทัพเลย ไม่ต้องใครหรอก กระผม/อาตมภาพนี่แหละ ก็แปลว่ากำลังใจที่เราทรงไว้ดี ๆ ตอนตื่นอยู่ ไปเสียหายหมดตอนหลับ โดยเฉพาะกำลังใจตอนหลับ ตอนฝัน คือกำลังใจที่แท้จริงของเรา

ถ้าในฝันเรามีโอกาสละเมิดศีล แล้วสามารถหักห้ามใจได้ แปลว่ากำลังใจที่แท้จริงของเรารักษาศีลได้ แต่ถ้าหากว่าเวลาตื่นอยู่ เราห้ามตนเองไม่ให้ละเมิดศีลได้ หลับเมื่อไรแล้วละเมิดศีล ขอให้รู้ว่ากำลังใจที่แท้จริงของเรายังหวังพึ่งไม่ได้ มีโอกาสละเมิดศีลได้ทุกเวลา ถ้าโอกาสมี

บางคนกลางวันระมัดระวัง สำรวมตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจมาก ก็ไม่ต้องยกตัวอย่างไกล กระผม/อาตมภาพนี่เอง แม้กระทั่งผู้หญิงยังไม่กล้ามอง กลางคืน ฝันว่าปล้ำลูกสาวชาวบ้านเขาไปเรียบร้อยแล้ว..!

เห็นหรือยังว่า ถ้าสภาพจิตของเราไม่สามารถเข้าถึงความมีสติทั้งตื่นและหลับ ก็จะเกิดเหตุทั้งหลายเหล่านี้ขึ้น กรรมฐานที่เราทำไว้ดี ๆ ตอนกลางวัน จึงมักจะหลุดหายหมดตอนกลางคืน ตื่นขึ้นมาก็เปะปะไปพักใหญ่ทีเดียว กว่าที่จะนึกขึ้นมาได้ว่าเราต้องภาวนา บางทีกิเลสคว้าไปกินเสียก่อน ตื่นขึ้นมาก็เริ่มโกรธแล้ว ไอ้คนข้างตัวนอนกรนเสียงดัง..!