[เถรี]

ดังนั้น...สิ่งที่ได้จากงานอบรมบาลี จึงประกอบไปด้วยการพัฒนาบุคลิกภาพ พัฒนาคุณธรรมประจำใจ พัฒนาความอดทน และท้ายที่สุดคือพัฒนาความรู้ ได้ทบทวนบ่อย ๆ ได้ย้ำบ่อย ๆ มีความเข้าใจมากขึ้น จดจำได้มากขึ้น มั่นใจในความรู้ของตนเองมากขึ้น

แบบเดียวกับทหารที่ต้องฝึกฝนพัฒนาตัวเองจนกระทั่งบรรลุถึงจุดสูงสุด ก็คือเป็นผู้ที่พร้อมด้วยความรู้ความสามารถ ความรู้ในที่นี้ก็คือการรู้ในสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการรบ ความสามารถในที่นี้ก็คือสมรรถภาพทางร่างกายอย่างหนึ่ง กับความสามารถในการนำเอาสิ่งที่เรียนรู้มาไปงานได้จริงอีกอย่างหนึ่ง

การเรียน ถ้าหากว่าเป็นกระผม/อาตมภาพแล้วถือหลักที่ว่า เรียนแล้วต้องรู้ รู้แล้วต้องสามารถบอกคนอื่นต่อได้ พวกท่านทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุสามเณร ตลอดจนกระทั่งฆราวาส หลายท่านเรียนเก่ง แต่ไม่มีความสามารถในการถ่ายทอดบอกกล่าวคนอื่น หรือถึงสามารถพูดออกไปได้ก็ฟังไม่รู้เรื่อง เพราะว่าจัดระบบความคิดไม่เป็น

แล้วที่แน่ ๆ บางท่าน อย่างท่านหมื่น (พระสรวิชญ์ ธีรธมฺโม) มักจะคิดว่าคนอื่นรู้เหมือนกับที่ตัวเองรู้ ก็เลยพูดจาประมาณว่า "ไม่มีหัวไม่มีท้าย" บางคนฟังแล้วเครียด ก็ "เรื่องนี้กูรู้แล้ว กูก็เลยพูดแค่นี้" แล้วคนอื่นจะตรัสรู้ตามมึงไหม !!?

ดังนั้น...สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ที่ไปดู ไปรู้ ไปเห็นจากงานฝึกอบรมบาลี ถ้าหากว่าใครสามารถหยิบฉวยเอามาให้เป็นประโยชน์แก่ตนเองได้ ก็จะพัฒนาทั้งบุคลิกภาพ ทั้งคุณธรรม ทั้งความอดทน ทั้งความรู้ ถึงจะสมกับงบประมาณที่ท่านเจ้าคุณแย้ม หรือถ้าเรียกกันเต็ม ๆ ก็พระเดชพระคุณพระเทพศาสนาภิบาล เจ้าคณะภาค ๑๔ เจ้าอาวาสวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) ทุ่มเทงบประมาณลงไปใน ๑๕ วันนี้ เป็นค่าใช้จ่ายทั้งหมด ๔ ล้าน ๖ แสนบาท..! แม้ว่าจะมีพวกกระผม/อาตมภาพที่ร่วมเป็นกรรมการ ช่วยทำบุญคนละเล็กคนละน้อย ท่านเองก็ยังต้องจ่ายเกินครึ่ง..!

ดังนั้น...ในเรื่องของผลการสอบที่ถือว่าเป็นสัมฤทธิผลของการอบรมเราไม่ต้องพูดถึง มีได้มีตกเป็นปกติ แต่สิ่งที่พูดถึงก็คือการพัฒนาตัวเองของผู้เข้ารับการอบรมทั้ง ๔ ด้านที่ได้กล่าวมา จะเป็นคุณสมบัติที่ติดตัวไปตลอดชีวิต และถ้าสามารถถ่ายทอดให้คนอื่นต่อไปได้ ก็จะเป็นกุศลแก่ตัวเองเป็นอย่างยิ่ง