ดังนั้น...เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านกลับมาจากนิวซีแลนด์ กระผม/อาตมภาพไปรับท่านที่สนามบินดอนเมือง ท่านถามว่า "ตัดสินใจว่าอย่างไร ?" ก็กราบเรียนท่านบอกว่า "บวชครับ หลวงพ่อจะให้ไปวัดเมื่อไรครับ ?" ท่านบอกว่า "วันนี้เลยก็ได้" ก็โดดขึ้นรถตู้ของท่านไปวัดเลย..!
โดยปกติแล้วกระผม/อาตมภาพก็ไปวัดเป็นงานหลัก ทำงานเป็นงานรอง แต่ว่าจะไปขนาดไหนก็ตาม ก็คือเวลาวัดมีงานเท่านั้น หรือว่าเวลาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านลงมารับสังฆทานที่บ้านสายลม ถ้าเป็นการรับสังฆทานก็จะลางานวันศุกร์ครึ่งวัน กลับมาทำงานอีกทีก็เช้าวันจันทร์ ถ้าหากว่าเป็นงานวัดท่าซุง ก็ไปก่อนงาน ๒ วัน เพื่อช่วยเตรียมงาน แล้วกลับหลังงาน ๑ วัน ก็คือเมื่อเก็บงานเรียบร้อยแล้ว
ปรากฏว่าผู้ที่รู้ใจลูกก็คงจะไม่มีใครเกินแม่ หายจากบ้านไป ๕ วัน วันที่ ๖ โยมแม่หอบเครื่องบวชตามไปวัดท่าซุง ไม่ต้องบอกว่าจะบวช..แม่รู้เอง เอาเครื่องบวชไปถวายหลวงพ่อ บอกว่า "ดิฉันขอบวชลูกชายเจ้าค่ะ" หลวงพ่อท่านบอกว่า "อย่าตั้งกำลังใจแบบนั้น งานนี้เป็นงานบวชหมู่ ให้โยมตั้งใจว่าบริขารทั้งหมดนี้ เราขอเป็นเจ้าภาพบวชพระทุกรูป" โยมแม่ก็ตัดสินใจตามนั้น สรุปว่าได้บวชลูก ๑ รูป พร้อมกับเพื่อนลูกอีก ๓๕ รูป เพราะรุ่นของกระผม/อาตมภาพบวช ๓๖ รูป จากที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านต้องการแค่ ๓ รูปเท่านั้น
เพราะฉะนั้น...ตรงนี้ที่ท่านทั้งหลายมีโอกาสบวช กระผม/อาตมภาพถึงได้ยืนยันว่าเป็นเรื่องของคนมีบุญเท่านั้น ส่วนของกระผม/อาตมภาพเองเป็นคนมีกรรม เพราะว่าดันไปเซ็นสัญญา ทำ MOU เอาไว้ก่อนที่จะลงมา ก็เลยโดนตีกรอบ ทำอะไรไม่ได้สักอย่างนอกจากงานวัด..!
แต่ว่าสำคัญที่สุดก็คือว่าการบวชนั้นไม่ยาก มีพระอุปัชฌาย์อาจารย์ คู่สวด พระอันดับครบถ้วน ก็บวชได้แล้ว แต่ไปยากตอนที่จะอยู่เป็นพระ เพราะว่าเราเคยชินกับการทำอะไรตามใจตนเอง แล้วอยู่ ๆ ก็โดนตีกรอบด้วยศีล ๒๒๐ บวก ๗ ข้อ
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 16-02-2022 เมื่อ 03:20
|