[เถรี]

ในเมื่อพยายามจะทำอะไรก็ไม่ได้สักอย่าง เพราะว่าโดนตีกรอบในลักษณะอย่างนี้ ก็ต้องถือว่าเป็นเรื่องนอกเหตุเหนือผล ไม่เหมือนกับคนทั่วไปที่ต้องอาศัยวาระบุญ วาระกรรมในการที่เข้ามาบรรพชาอุปสมบท

ส่วนของกระผม/อาตมภาพนั้นโดนต้อนให้มา ขนาดพยายามดิ้นหนีสุดชีวิตแล้ว ไปไม่รอด เพราะว่าทันทีที่อายุครบ ๒๐ ปี โยมแม่ก็ถามทุกวันทุกคืนก็ว่าได้ ว่าเมื่อไรจะบวชให้แม่สักที ต้องผลัดไปเรื่อยจนกระทั่งอายุ ๒๗ ปี คราวนี้คนถามไม่ใช่โยมแม่แล้ว แต่กลายเป็นหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านถามว่า "ข้าต้องการพระบวชแก้บน ๓ องค์ แกจะบวชให้ข้าได้ไหม ?"

ขนาดแค่บวชแก้บน ยังอุตส่าห์กราบเรียนถามกลับคืนไปว่า "หลวงพ่อต้องการกี่วันครับ ?" ท่านก็หัวเราะ..บอกว่า "บวชแก้บนใครเขาเอานานกัน เอาแค่ ๗ วันก็พอ" กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งจะรู้เหมือนกันว่า ทุกคนก็มีอยู่แค่ ๗ วัน ไม่ได้เกินนั้นหรอก มีใครลองนับได้เกิน ๗ วันดูบ้างไหม ?

ปกติแล้วถ้าหากว่าเป็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านถามอะไร ต้องตัดสินใจเด็ดขาด เอาคือเอา ไม่เอาคือไม่เอา แต่งานนั้นอุตส่าห์ผัดผ่อนว่า "ขออนุญาตคิดดูก่อนครับ" ก็คือพยายามจะดิ้นหนีให้ได้ ปรากฏว่าไม่สำเร็จ เพราะมาคิดดูว่า เราเองก็มีใจมาทางด้านนี้ตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะสวดมนต์ไหว้พระ คาถาอาคมอะไร ก็ร่ำเรียนเอาไว้เสียเต็มตัวไปหมดแล้ว แม่ก็ชวนแล้วชวนอีกว่าเมื่อไรจะบวชให้ท่านเสียที เพราะว่าบรรดาพี่ ๆ ได้บวชกันไปแล้วทุกคน

เหตุที่ผลัดแล้วผลัดอีกก็เพราะว่าศีลพระมีมาก แล้วก็ดันรู้มาก ก็คือเห็นนรกมาตั้งแต่อายุก่อนครบ ๒๐ ปี..! เห็นว่าในนรกนั้นนักบวชอยู่กันแน่นไปหมด เปรียบเทียบไม่ถูก ประมาณว่าเปิดกล่องไม้ขีดแล้วเห็นหัวไม้ขีดไฟ เรียงกันแน่นขนาดไหนก็นึกเอา

ในเมื่อกลัวตกนรกก็เลยไม่กล้าบวช แต่พอมานั่งตรองดู แม่ก็อยากให้บวช หลวงพ่อท่านก็อุตส่าห์เมตตาชวนบวช และที่สำคัญที่สุดก็คือ ปัจจุบันนี้ศีลพระมีไม่ครบ ๒๒๐ ข้อแล้ว เหตุที่ใช้คำว่า ๒๒๐ เพราะว่าอธิกรณสมถะ ๗ ข้อนั้นเป็นวิธีการจัดการกับปัญหา ไม่ใช่ข้อห้าม แต่ว่าโบราณาจารย์ท่านจับยัดเข้ามารวมกัน ก็เลยกลายเป็นศีล ๒๒๗ ข้อ

เราลองมานึกดูว่าปัจจุบันนี้เรื่องของการทำเครื่องใช้ไม้สอย ไม่ว่าจะเป็นจีวร เป็นอาสนะ เป็นอะไรก็ตาม เราไม่ต้องทำเอง เพราะฉะนั้น...เรื่องของการที่จะโดนอาบัติ เพราะทำเกินประมาณก็ดี เก็บสิ่งของเอาไว้เกินระยะเวลาที่กำหนดก็ตาม ไม่มีแล้ว

โดยเฉพาะศีลที่เกี่ยวกับภิกษุณี เก็บใส่กระเป๋าเป็นกำไรได้เลย บริสุทธิ์บริบูรณ์ทุกข้อ เพราะว่าไม่มีภิกษุณีแล้ว ในเมื่อได้กำไรศีลตั้งหลายสิบข้อแล้ว สมัยก่อนพระท่านมีศีลครบ ๒๒๐ ข้อ ก็ยังบวชจนกระทั่งสำเร็จมรรคสำเร็จผลไปตาม ๆ กัน ของเราเองศีลเหลืออยู่แค่นี้ ถ้าไปไม่รอดก็ยอมลงนรกละวะ..!