ควาญช้างมาถึง ยอมเสี่ยงอันตรายไปหลอกล่อมันด้วยประการต่าง ๆ โดนช้างเอางวงไล่ฟาดจนเผ่นออกมาแทบไม่ทันตามเคย
ผู้เฒ่าผู้แก่พากันร้องไห้ระงม กลัวครูบาธรรมชัยพลาดท่าเสียทีช้างร้าย จะนำข้าวปลาอาหารไปถวายท่านก็ไม่ได้ เนื่องจากช้างบ้าคลั่งตัวนี้ทำพิกลไม่ยอมไปไหนทั้งสิ้น ผูกใจอยู่แต่กลดและครูบาท่าน จ้องรอคอยอยู่แต่ว่าด้ายสายสิญจน์ขาดสะบั้นลงเมื่อไรหรืออันตรธานไปในเวลาใด จะวิ่งเข้าหากลดเพื่อกระชากมาเหยียบกระทืบเสียให้หนำใจ
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า
ท่ามกลางการคุมเชิงของช้างตกมัน
ครูบาธรรมชัยไม่ได้ฉันอาหารใด ๆ แม้แต่น้ำสักหยด นานเท่าจำนวนวันที่ช้างตกมันเฝ้าคุมเชิงอยู่ มันเที่ยวเดินวนเวียนหาหญ้ากินจนสบายท้องแล้วก็เวียนมาทางกลดอีก เป็นอยู่เช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าน่าเบื่อหน่ายและน่าระทึกใจ เนื่องจากยิ่งนานเท่าไร ครูบาท่านก็จะยิ่งแย่เท่านั้น
๑๐ วันผ่านไปอย่างเหลือเชื่อ.....
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ชินเชาวน์ : 08-02-2010 เมื่อ 20:41
|