[เถรี]

แปลกใจว่าคำว่า อี นี่หยาบคายตรงไหน ? สมัยอาตมาก็มีอีเก้ง อีแอ่น อีเก้งสมัยนี้เหลือแต่เก้งคำเดียว อีแอ่น กลายเป็นนางแอ่น เพราะบรรดาผู้ดีเขารู้สึกว่าระคายหู เขาก็เลยเปลี่ยนเป็นนางเก้ง เปลี่ยนเป็นนางแอ่น

ปรากฏว่านางเก้งไปไม่รอด ฟังแล้วทุเรศกว่าเดิม ก็เลยเหลือแต่คำว่าเก้งเฉย ๆ ส่วนคำว่านางแอ่นพอไปได้ นกอีแอ่นก็เลยกลายเป็นนกนางแอ่น ถ้าหากว่าทันรุ่นอาตมา ก็ต้องได้ยินเพลง "นกอีแอ่นเกาะบนยอดสะเดา นกอีเปล้าเกาะบนยอดมะรุม" สมัยนี้นกอีเปล้ากลายเป็นนกเขาเปล้าไปแล้ว

ทำไมต่างจังหวัดเขายังเรียก "อีพ่อ อีแม่" กันอยู่เลย แล้วทำไมไม่เปลี่ยน..? คือคนเราไม่ได้ดูความนิยมสิ่งที่เขาใช้มาแต่โบร่ำโบราณ ก็แบบเดียวกับหลวงพ่อคูณ คำหนึ่งก็กู สองคำก็มึง แต่ไม่เห็นหลวงพ่อคูณพูดหยาบเลย ฟังดูก็รู้ว่าเป็นผู้ใหญ่ที่พูดด้วยความเมตตา

เพราะฉะนั้น..อยู่ที่กิริยาอาการของเราที่แสดง ประกอบไปเป็นภาษากายด้วย คำพูดเป็นภาษาเสียง กิริยาประกอบเป็นภาษากาย แต่ว่าก็ยังสามารถปรุงแต่งหลอกกันได้ ก็เหลืออันสุดท้ายคือภาษาใจ

ตอนนี้คนเราอย่างเก่งก็ได้ภาษากาย กับภาษาเสียง ภาษาใจไม่ค่อยได้กัน แต่หมายังได้อยู่ หมานี่ภาษากายเขาชัดเจนมาก ถ้ากระดิกหางมาก็มาดีนะ แต่ถ้าประเภททำขนพองแยกเขี้ยวก็ไปห่าง ๆ เลย..! โดยเฉพาะตอนที่หมายื่นหน้ามาดมแก้มเรา แล้วคิดว่าหมาหอมแก้ม อุ๊ย..น่ารัก ! ความจริงหมาถามว่ามีอะไรกินไหมเจ้านาย ? หมาดมมุมปาก ไม่ได้ดมแก้ม นั่นภาษาหมา เดี๋ยวเปิดคอร์สสอนภาษาหมาดีกว่า พวกเราจะได้คุยกับหมารู้เรื่อง