[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๔ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพเพิ่งกลับมาจากงาน งานสำคัญก็คือไปถวายสักการะพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระธรรมพุทธิมงคล ที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี ปีนี้ท่านอายุ ๘๘ ปีแล้ว เรียนท่านว่าอยู่ฉันเพลไม่ได้ ต้องรีบกลับ เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะว่าตอนวิ่งไปนั้นรถมีปัญหา ก็เลยต้องเอากลับมาเข้าศูนย์ สรุปว่าช่วงล่าง "ไปแล้ว"

ปกติแล้วมีบางคนที่ใช้รถแบบฉลาดมาก ก็คือครบ ๕ ปีก็เอาไป "เทิร์น" คันใหม่ ก็เท่ากับว่าเช่ารถใช้นั่นเอง เพราะว่ารถเมื่อถึง ๕ ปีไปแล้ว อะไหล่ทุกอย่างจะเสื่อมตามสภาพ นี่ก็เท่ากับว่ากระผม/อาตมภาพแทบจะต้องทำใหม่ทั้งคัน ต้องบอกว่าใช้รถหรือรถใช้ก็ไม่รู้ แต่คำว่า "รถ" ออกเสียงเดียวกับคำว่า "ลด" ก็คือมีแต่ "ลดลง" ไม่มีเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะเงินในกระเป๋าของเรา ที่ลดลงไปเรื่อย

พระพุทธเจ้าตรัสถึงวัตถุทาน ๑๐ ประการ ไม่น่าเชื่อว่ามีรถอยู่ด้วย พระองค์ท่านบอกว่า อันนัง ปานัง วัตถัง ยานัง มาลา คันธัง วิเลปะนัง เสยยาวะสะถัง ปะทีเปยยัง ทานาวัตถู อิเม ทะสะ

ทานวัตถุทั้ง ๑๐ ประกอบไปด้วย อันนัง คือข้าว ข้าวสุก
ปานัง คือน้ำ
วัตถัง คือผ้า
ยานัง คือยาน, ยานพาหนะ คือ รถรา เครื่องบิน อะไรประมาณนั้นนั่นแหละ
มาลา คือดอกไม้
คันธัง คือของหอม
วิเลปะนัง เครื่องลูบไล้ สมัยนี้ก็น่าจะเป็นพวกโลชั่น สมัยก่อนเป็นน้ำมัน เน้นตรงทาเท้า เพราะว่าคนเดินเท้าเปล่า ระยะทางไกล ๆ บางทีเดินหลาย ๑๐ กิโลเมตร หรือเป็น ๑๐๐ กิโลเมตร ถึงเวลาเข้าที่พัก ล้างเท้าสะอาดแล้วก็ทาน้ำมันกันเท้าแตก เพราะว่าถ้าเท้าแตก ก็เดินทางต่อไปไม่ได้
เสยยา เครื่องนอน