[เถรี]

ถ้าหากว่าเป็นสายพองยุบ เรากำหนดแค่ว่า "รู้หนอ...รู้หนอ" อยู่ภายใน โดยที่ไม่ได้กำหนดในลักษณะที่กระทุ้งหรือกระแทกให้หลุดออกมา โดยกำหนด "รู้หนอ...รู้หนอ...รู้หนอ" อย่างรวดเร็วและรุนแรงแล้ว สมาธิก็จะลึกเข้าไปอีก จนกระทั่งกลายเป็นสว่างโพลงอยู่ตรงหน้าของเรา

ตอนนี้ถ้าดูอาการทางร่างกาย หูก็จะไม่ได้ยินเสียงภายนอก จิตใจสงบเยือกเย็นอยู่กับสมาธิภายใน ความสว่างไสวที่ปรากฏนั้น สว่างไสวเหมือนกับพระอาทิตย์ยามเที่ยง ไม่มีสิ่งหนึ่งประการใดที่สามารถจะมาปิดบังความสว่างนั้นได้

ถ้าหากว่ามาถึงตรงจุดนี้ นักปฏิบัติทั้งหลายต้องกำหนดเวลาไว้ ก็คือกำหนดว่าเราจะปฏิบัติในลักษณะอย่างนี้แค่ ๓๐ นาที แค่ ๑ ชั่วโมง หรือว่าแค่ ๒ ชั่วโมง ไม่เช่นนั้นแล้วบางทีท่านก็จะอยู่ในสมาธิข้ามวันข้ามคืนไปเลย หลายวันหลายคืนก็มี

ถ้าสมาธิทรงตัวอยู่ในระดับนี้นั้น สภาพจิตของท่านจะสงบระงับจนถึงที่สุด เมื่อสงบระงับจนถึงที่สุด กำลังจะมีสูงมาก เมื่อกำลังสมาธิมีสูงมาก รัก โลภ โกรธ หลง โดนกดดับ หายไปจากใจชั่วคราว ในลักษณะของวิกขัมภนวิมุติ ก็คือการกดข่มเอาไว้ก็ดี ในลักษณะของตทังควิมุติ ก็คือสามารถที่จะกดเอาไว้ได้ด้วยองค์ของวิปัสสนานั้น ๆ ก็ตาม

บางท่านก็เข้าใจผิด คิดว่าเราน่าจะได้มรรคได้ผลบางประการไปแล้ว ในเมื่อเข้าใจผิด หลงผิด ก็อาจจะทำให้ท่านทั้งหลายกลายเป็นมิจฉาทิฐิ เสียประโยชน์ที่จะพึงมีพึงได้ไป เหตุเพราะว่าเมื่อท่านเข้าใจว่าตนเองได้มรรคได้ผลแล้ว ก็จะไม่พากเพียรพยายามในการปฏิบัติต่อไป