[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อบอกว่าภาวนาคาถาเงินล้านแล้ว มีอาการดิ่งเหมือนเหวไม่มีก้น นั่นเกิดจากเรากำหนดเองหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : คือ ความรู้สึกของเราให้อยู่ตรงกลางกาย ก็จะลงไปเรื่อย ๆ เหมือนกับเหวที่ไม่มีก้น คือ ไม่รู้จักสุดสักที จะอยู่กลางของกลาง...กลางของกลาง...กลางของกลาง..ไปเรื่อย ๆ

ถาม : ช่วงนี้หนูจะรู้สึกว่า ทำอะไรก็ไม่ถูกไปหมด คือรู้สึกว่ายังมีที่ดีกว่านี้อยู่ เลยเหมือนทำอะไรก็ผิดตลอดเลยค่ะ
ตอบ : ไม่เป็นไร ถ้ายังไม่รู้ว่าที่ดีกว่านี้คืออะไร ให้ทำแบบเดิมไปก่อน

ถาม : บางทีเจอปัญหาบางอย่าง หนูก็ลองคิดดูว่า ถ้าท่านที่เป็นพระอริยเจ้าท่านทำอย่างไร แต่พอจะทำจริง ๆ ก็ทำไม่ค่อยได้ มันฝืนความรู้สึกมาก พอไปทำอีกขั้นก็ฝืน มันก็ฝืน
ตอบ : เอาศีลห้าเป็นหลัก ไม่ออกนอกกรอบก็พอ แล้วเราก็ค่อย ๆ ขยับ ไม่เช่นนั้นจะเป็นการเคี่ยวเข็ญตัวเองมากจนเกินไป

ถาม : หลวงพ่อคะ แล้วหนูยังไม่หายเบื่อเลยค่ะ
ตอบ : ก็เบื่อไปสิ จะไปว่าอะไร บอกแล้วว่าให้รักษาความเบื่อเอาไว้

ถาม : แล้วเวลาที่หายเบื่อ จะหายเหมือนกับเด็ดทิ้งออกไปเลย หรือค่อย ๆ ลดคะ ?
ตอบ : ถ้าเข้าใจว่าสภาพที่แท้จริงเป็นอย่างไร แล้วยอมรับ คือเห็นว่าธรรมดาต้องเป็นอย่างนั้น ในเมื่อธรรมดาของเราเป็นอย่างนี้ เราดิ้นรนไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะยังต้องอยู่กับมัน ตายเมื่อไรถึงเลิกกัน ถ้าปัญญาเรายอมรับ ก็จะปล่อยวาง เหมือนกับการแบกของนั่นแหละ ที่เคยหนัก ถ้าวางแล้วก็จะเบา

ถาม : แล้วหลัง ๆ จะเบื่อของดี ๆ อย่างวัตถุมงคล หรือเวลาทำบุญ จะว่าอยากทำก็อยาก แต่ก็เบื่อ ๆ
ตอบ : ขอให้เรารู้ว่าอะไรเป็นอะไร ทำในสิ่งที่ดี เว้นในสิ่งไม่ดี สำคัญให้มีสติรู้อยู่ก็พอ